بررسی ناهنجاری های قامتی در بین دانش آموزان مقطع راهنمایی منطقه باینگان

میزان ناهنجاری های قامتی به خصوص در افراد جوان در حال افزایش است. هدف از انجام تحقیق حاضر، بررسی ناهنجاری های قامتی در بین دانش آموزان مقطع راهنمایی در منطقه باینگان می باشد.
تعداد 260 نفر از بین دانش آموزان مقطع راهنمایی (120 دختر و 140 پسر) منطقه باینگان در این تحقیق شرکت داشتند. با استفاده از صفحه شطرنجی و آزمون نیویورک، وضعیت قامتی دانش آموزان از سه نمای جانبی، خلفی و قدامی ارزیابی شد.
71/75 درصد پسران، 5/87 درصد دختران و 46/63 درصد مجموع آن ها دارای ناهنجاری قامتی بودند. تفاوت شیوع این ناهنجاری ها بین دو جنس معنادار بود (001/0(P<. 69/67 درصد از کل نمونه ها دارای وضعیت غیرطبیعی از ناحیه اندام تحتانی بودند درحالی که تنها 46/13 درصد از کل نمونه ها وضعیت غیرطبیعی در ناحیه بالاتنه داشتند. ژنووالگوسی (زانوی پرانتزی) با 07/43 درصد و هالوکس والگوس (انگشت شست کج) با 23/19 درصد، شایع ترین ناهنجاری اندام تحتانی و افتادگی شانه (شانه نامتقارن) با 53/6 و لوردز کمری با 46/3 درصد شایع ترین ناهنجاری های بالاتنه بودند. میزان شیوع پشت صاف در پسران و دختران مقطع راهنمایی در حد پایینی قرار داشت اما عارضه ژنووالگوسی (زانوی پرانتزی) در بین هر دو جنسیت به میزان قابل توجهی وجود دشت.
نتایج حاکی از بالابودن این ناهنجاری ها در میان این دانش آموزان می باشد. عدم توجه به آموزش و اصلاح این ناهنجاری ها میزان شیوع آن ها را هم زمان با افزایش سن بیشتر می کند