بررسی اثر مواد افزودنی بر کاهش بادبردگی از پشته های سنگ آهن با استفاده از تونل باد

بادبردگی مواد از پشته های ذخیره مواد اولیه در صنایع سبب مشکلات زیست محیطی و تبعات اقتصادی می شود.
در این تحقیق تاثیر مواد افزودنی بر کاهش میزان انتشار مواد از پشته سنگ آهن با استفاده از تونل باد در دو مرحله عدم تثبیت و تثبیت سطح پشته منشوری شکل در چهار سرعت مختلف باد m/s 11، 7، 5 و3/4 مورد بررسی قرار گرفته است. آب شهری، آب آهک 2%، آب دریا، پساب صنعتی و پلی لاتیس 25/0 % به عنوان افزودنی استفاده شده است.
نتایج به دست آمده نشان می دهد که ضریب انتشار در شرایط عدم تثبیت سطح پشته برای سرعت های m/s 11، 7، 5 و 3/4 به ترتیبg/m3 7/13768، 4/1025، 2/73 و 7/46 است. در صورت استفاده از آب شهری، پساب صنعتی، آب دریا و آب آهک به میزان 8/2، 8/2، 7/2 و 6/2%(درصد رطوبت)، میزان بادبردگی به ترتیب 4/99، 3/99، 5/99 و 5/99% و در صورت استفاده از محلول پلی لاتیس 25/0% به میزان 7/2%، میزان بادبردگی100% کاهش می یابد.
در صورت پاشش صحیح و مناسب مواد افزودنی در لبه های جانبی و فوقانی (نوک) پشته که دارای بیشترین میزان بادبردگی هستند می توان بادبردگی مواد ذره ای از پشته ها را بیش از 99% کاهش داد. با توجه به نتایج به دست آمده در این تحقیق و مشاهدات میدانی، مشکل تداوم بادبردگی در صنایع فولادی عدم وجود برنامه منظم عملیاتی (سطح پوشش، تناوب پاشش، هندسه پشته، تنظیمات فصلی مورد نیاز متناسب با دما و رطوبت محیط، سرعت باد و آموزش راهبران) است.