بررسی مقایسه ای تغییرات قلبی- عروقی و همودینامیک بیماران در پرلود با ولوون و رینگر لاکتات طی اعمال ارتوپدی اندام تحتانی با بیهوشی نخاعی

یکی از عوارض مهم بیهوشی نخاعی ناپایداری همودینامیک پس از بیهوشی است که شیوع بالایی دارد و باعث افزایش عوارض و مرگ و میر می گردد. از جمله روش های پیشگیری از این عارضه پرلود بیمار با سرم می باشد. ولوون یکی از ترکیبات هیدروکسی اتیل استارچ ها است که می تواند باعث افزایش حجم عروقی و جبران اختلالات همودینامیک گردد و حداقل عوارض مرتبط با این ترکیبات را دارا می باشد. در این مطالعه استفاده از این ترکیب نوین برای پرلود با روش معمول پرلود یعنی رینگر لاکتات مقایسه شد.
این مطالعه یک کارآزمایی بالینی دو سو کور بود که روی بیمارانی که جهت اعمال ارتوپدی اندام تحتانی تحت بیهوشی نخاعی قرار گرفتند، انجام شد. بیماران به صورت یک در میان به دو گروه پرلود با رینگر لاکتات و پرلود با ولوون تقسیم شدند و سرم مورد نظر طی 20 دقیقه پیش از بیهوشی نخاعی برای آن ها انفوزیون شد. شاخص های همودینامک شامل فشار خون، تعداد ضربان قلب و میزان اشباع اکسیژن قبل از پرلود، قبل از بیهوشی، پس از وضعیت دادن و در دقایق 1، 3، 5، 10، 15 و 30 پس از وضعیت دادن به بیمار ثبت شد. داده ها توسط نرم افزار SPSS آنالیز شد.
در این مطالعه 80 بیمار در دو گروه 40 نفری بررسی شدند. میانگین فشار خون سیستولی در ابتدا و انتهای مطالعه در گروه ولوون 7/16 ± 3/129 و 2/16 ± 2/113 و در گروه رینگر لاکتات 3/14 ± 1/128 و 1/16 ± 8/113 میلی متر جیوه بود و تفاوت معنی داری بین دو گروه وجود نداشت. روند تغییرات فشار خون سیستوی، دیاستول، ضریان قلب و درصد اشباع اکسیژن خون در دو گروه اختلاف معنی دار نداشت اما میانگین تغییرات تنفس در دو گروه تفاوت معنی دار داشت.
با توجه به نتایج مطالعه ی حاضر ضمن توصیه به انجام مطالعات بیشتر، باید با توجه به هزینه های مصروفه جهت تهیه ی سرم مورد استفاده در پرلود و همچنین در دسترس بودن سرم، بنا به تشخیص پزشک متخصص بیهوشی از هر کدام از ترکیبات مذکور استفاده نمود.