تعیین اندازه بهینه در صنایع تولیدی ایران با استفاده از روش بقا

در ادبیات اقتصادی حداقل اندازه کارآ به میزانی از تولید اطلاق می شود که منحنی هزینه متوسط بنگاه در بلندمدت حداقل شده و این میزان با استفاده از روش هایی چون کومانور- ویلسون، هزینه یا روش میانه قابل تخمین است. در این میان، می توان حداقل اندازه کارآ را با توجه به روند طی شده توسط بنگاه های موجود یا جدیدالورود در هر صنعت ارزیابی نمود. این نگاه در ادبیات اقتصاد صنعتی با روش بقا شناخته شده و از این رو، این مقاله با هدف تعیین حداقل اندازه کارآ در صنایع تولیدی ایران با این روش تدوین شده است. داده های این پژوهش ویژگی بنگاه های صنایع تولیدی در سطح کدهای دورقمی ISIC است و برای تعیین اندازه بهینه از تکنیک ماتریس های انتقال استفاده شده است. نتایج این بررسی نشان می دهد که حداقل اندازه کارآ به شدت تحت تاثیر نوع صنعتی است که بنگاه در آن فعالیت نموده و می توان صنایعی را نیز با بیش از یک اندازه بهینه مشاهده نمود. از نظر سیاست گذاری و بر اساس این یافته ها لازم است تا به جای معرفی یک اندازه به عنوان اندازه بهینه برای کل بنگاه های صنعتی، اندازه بهینه برای هر صنعت معرفی شود.