بررسی سطح سرمی ویتامین B12 در بیماران مبتلا به لیکن پلان

لیکن پلان دهانی یک اختلال ایمنی پوستی مخاطی مزمن با اتیولوژی ناشناخته است که دارای انواع متعددی می باشد. نوع اروزیو و بولوز آن دردناک بوده و احتیاج به درمان دارند. علل متعددی از جمله اختلال ایمنی سلولی، استرس و کمبود برخی ویتامین ها برای این بیماری مطرح است. هدف از این پژوهش، مقایسه سطح ویتامین B12 سرمی در بیماران مبتلا به لیکن پلان و افراد سالم بود.
این مطالعه از نوع مورد- شاهدی بود. 20 فرد سالم به عنوان گروه شاهد و 32 فرد مبتلا به لیکن پلان دهانی به عنوان گروه مورد انتخاب شدند. سطح سرمی ویتامین B12در دو گروه ثبت شد. اطلاعات به دست آمده توسط نرم افزار SPSS و آزمون های t و Chi–square مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت (05/0 = α).
میانگین سرمی ویتامین B12 در گروه مورد pg/ml 103 ± 87/328 و در گروه شاهد pg/ml 83 ± 35/365 بود. از لحاظ آماری، اختلاف معنی داری در دو گروه وجود نداشت (12/0 = p value).
با توجه به محدودیت های این مطالعه، ارتباطی بین کمبود ویتامین B12 و بروز بیماری لیکن پلان مشاهده نشد.