رهیافتی جدید در کاربرد ژنتیکی گاه شناسی درختی (شناسایی تنوع در راش)

در این تحقیق با نمونه برداری از درختان در ارتفاعات مختلف و تجزیه و تحلیل میزان رشد دوایر رویشی آنها وجود تنوع در درختان جنگلی مورد بررسی قرار گرفت. این بررسی رهیافت جدیدی را در کاربرد روش گاهشناسی درختی در شناخت تنوع فنوتیپی در گونه های درختان جنگلی ارائه نمود. در بکارگیری این روش، کاربرد ژنتیکی گاه شناسی درختی بیشتر مورد توجه قرار داده شده است. نتایج ارائه شده در این تحقیق بخشی از تحقیقات گستردهای است که در حوزه جنگلهای خزری در بیش از پنج سال گذشته با بکارگیری این روش اجرا شده است. گونه درختی مورد استفاده در این پژوهش درخت راش (Fagus orientalis Lipsky) در حوزه جنگلی کردکوی در استان گلستان میباشد. ابتدا منطقه جنگلی مورد نظر از طریق جنگل گردشی و بکارگیری نقشه های پوشش گیاهی و توپوگرافی انتخاب گردید. در ادامه با تعیین خط پروفیل (ترانسکت) پایه های درختی در سه سطح ارتفاع از سطح دریا علامتگذاری شدند. سپس توسط مته سالسنج از درختان مورد نظر در سه سطح ارتفاعی از سطح دریا شامل پایینبند (366 متر)، میانبند (1236 متر) و بالابند (1646 متر) نمونه ها تهیه شدند. وجود تنوع در رفتارهای رویشی با توجه به اثرهای متفاوت تغییرات اقلیمی و محیطی بررسی شدند. بر اساس این تحقیق که به صورت وسیع اجرا گردید، تنوع فنوتیپی گونه های مختلف درختی مورد بررسی قرار داده شدند. نتایج حاصل از این تحقیق موید این مسئله است که بر مبنای بررسی درختان با کاربرد ژنتیکی گاه شناسی درختی، امکان شناسایی تنوع در درخت راش وجود دارد.