اثر شوری و کاربرد ورمی کمپوست بر غلظت عناصر غذایی و عملکرد اسفناج (رقم ویروفلی) در یک خاک آهکی

به منظور بررسی اثر شوری و کاربرد ورمی کمپوست بر عملکرد و غلظت نیتروژن، فسفر، پتاسیم، آهن، منگنز، روی، مس، کلسیم، منیزیم، سدیم و کلر در اندام هوایی اسفناج (رقم ویروفلی)، آزمایشی گلدانی به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی با سه تکرار در شرایط گلخانه طراحی و اجرا شد. تیمارها شامل سه سطح ورمی کمپوست (صفر، 2 و 10 درصد وزنی) و چهار سطح شوری (صفر، 1، 2، و 3 گرم کلرید سدیم بر کیلوگرم خاک) بود. قابلیت هدایت الکتریکی چهار سطح شوری در عصاره اشباع خاک به ترتیب 7/0، 5/4، 8 و 5/11 دسی زیمنس بر متر بود. نتایج نشان داد که بیشترین عملکرد اندام هوایی اسفناج در تیمار 10% وزنی ورمی کمپوست به دست آمد. کاربرد کلرید سدیم اثر معنی-داری بر عملکرد اندام هوایی نداشت. بنابراین آستانه شوری برای رقم ویروفلی در شرایط آزمایش حاضر حداقل 5/11 دسی زیمنس بر متر می باشد که به مراتب بیشتر از آستانه ذکر شده در بیشتر منابع برای اسفناج (2 دسی زیمنس بر متر) است. کاربرد ورمی کمپوست، غلظت نیتروژن، فسفر، پتاسیم، آهن و منیزیم را در اندام هوایی اسفناج افزایش داده و غلظت منگنز، روی، مس، کلسیم، سدیم و کلر اندام هوایی را کاهش داد. کاربرد کلرید سدیم اثر معنی داری بر غلظت فسفر، آهن، منگنز، کلسیم و منیزیم نداشت. اما با افزایش مقدار کلرید سدیم، غلظت نیتروژن، روی، مس، سدیم و کلر اندام هوایی افزایش یافت. در تیمار بدون کلرید سدیم، کاربرد ورمی کمپوست اثر معنی داری بر غلظت سدیم نداشت؛ اما غلظت کلر را افزایش داد. در حالی که در سطح 3 گرم کلرید سدیم، کاربرد ورمی کمپوست، غلظت سدیم و کلر اندام هوایی را در مقایسه با کاربرد به تنهایی کلرید سدیم به طور معنی داری کاهش داد. بنابراین، استفاده از ورمی کمپوست علاوه بر افزایش رشد گیاه، می تواند راهکار مناسبی برای کم کردن اثرهای منفی ناشی از غلظت زیاد سدیم و کلر در خاک های شور بر رشد اسفناج، رقم ویروفلی، باشد.