تحلیل محاربه در لایحه قانون مجازات اسلامی

لایحه قانون مجازات اسلامی در باب حدود دارای تغییرات و نوآوری های بسیاری است که از جمله آن، محاربه می باشد. ماده 280 (لایحه ق.م.ا) رکن قانونی محاربه را تشکیل می دهد که در مقایسه با قانون مجازات اسلامی مصوب 1370 دارای تفاوتهای قابل توجهی است. در این ماده، محاربه عبارت است از کشیدن سلاح به قصد جان، مال یا ناموس مردم یا ارعاب آنها، به نحوی که موجب ناامنی در محیط گردد. با این تعریف، مشخص می گردد که محاربه در لایحه (ق.م.ا) از لحاظ رکن مادی مقید به تحقق نتیجه مجرمانه که عبارت از ایجاد ناامنی در محیط می باشد، شده است. ماده مزبور، در رکن روانی نیز با ماده 183 (ق.م.ا) متفاوت است. در ماده 280 لایحه، شخص محارب نه تنها با کشیدن سلاح به قصد ارعاب و سلب امنیت مردم بلکه با سلاح کشیدن به قصد جان، مال یا ناموس مردم نیز محارب محسوب می گردد. در این مقاله سعی شده است علاوه بر تحلیل ارکان محاربه در لایحه، رویکرد مقنن در پیروی از قول مشهور یا غیرمشهور در هر یک از تغییرات صورت گرفته مورد بررسی قرار گیرد.