حقوق شهروندی و آزادی های مشروع در قانون و اسناد بین المللی

حقوق شهروندی دستاورد بشریت ازهزاره های تاریخ گذشته است و ریشه های آن درآموزه های دینی ما به خوبی مشهود است. این مقوله در جهان معاصر نیز از جذابیت زیادی برخوردار است و تامین آن، از اساسی ترین وظایف دولت ها به شمار می رود.
امروزه در بسیاری از کشورهای مدرن برای شهروندان، حقوقی در قوانین گنجانیده شده و به آنها آموزش داده می شود تا افراد در صدد مطالبه آن برآیند. در کشور ما، یکی از ابعاد توسعه و اصلاحات قضایی، توجه به مفهوم «حقوق شهروندی» است. قانون اساسی جمهوری اسلامی به عنوان بالاترین منبع قانونی در اصول متعددی به این حقوق اشاره نموده است و در قانون مجازات اسلامی و آئین دادرسی کیفری نیز به تفصیل از این حقوق یاد شده است. در سال 1383 نیز بخشنامه مهم رئیس قوه قضائیه در 15 بند، ناظر به رعایت حقوق افراد در مراحل دادرسی به ویژه مرحله بازجویی و تحقیقات مقدماتی صادر شد. هیاتهای نظارت بر «حفظ حقوق شهروندی» که ثمره نیکوی این قانون بود، اکنون در سراسر کشور تشکیل شده است. مولفان در این مقاله به بررسی آسیب شناختی این مسئله پرداخته اند.