جداسازی باکتری های مقاوم به جیوه از دریاچه مهارلو در سال 88- 89

جیوه از سمی ترین فلزات سنگین است. بعلت کاربرد زیاد ان در صنعت، کشاورزی، دندانپزشکی استخراج طلا و... باعت الودگی محیط زیست می شود و مقادیر اندک آن در خاک و اب تهدید کننده جانران ان ناحیه است، غلظت کم این فلز باعث مسمومیت حاد و مزمن، اختلال در بینایی، شنوایی و سیستم عصبی می شود و با عبور از سد خونی – مغزی و جفت باعث صدمه مغزی، عدم رشد فکری، کوری و ناتوانی در صحبت کردن جنین میشود. باکتری های مناطق الوده به جیوه از طریق فرایند احیا قادر به حذف این فلز در محیط اطراف خود هستند دریاچه مهارلو (نمک) در 23 کیلومتری جنوب شرق شیراز است. کلیه فاضلاب ها خانگی، تجاری، صنعتی، بیمارستانی و کشاورزی شیراز از طریق رود خانه های خشک، پل فسا، سلامیه وارد دریاچه شده و ان را آلوده می کند. از جمله این آلاینده های این دریاچه فلزات سنگین به خصوص جیوه می باشد. هدف از این پژوهش حاضر جداسازی و شناسایی هالوتولرانت های مقاوم به جیوه از اب و رسوبات دریاچه و بررسی توانایی حذف جیوه توسط انهاست.
پس از نمونه گیری از اب و رسوبات 4 ایستگاه دریاچه در 4 فصل سال باکتری های هالوفیل مقاوم به جیوه از طریق غنی سازی در محیط کشت L.B.Broth و کشت در محیط L.B.Agar حاوی نمک و جیوه جداسازی شدند. با اندازه گیری میزان جیوه باقی مانده در محیط با دستگاه جذب اتمی، توانایی حذف جیوه توسط مقاوم ترین باکتری های جدا شده محاسبه شد. و سینتیک رشد ان بررسی شد.
باکتری های مقاوم به جیوه نقش تعیین کننده ای در جذب و حذف این عنصر از محیط زیست دارند،از جمله سوشهای باکتری های هالوتولرانت، مقاوم به جیوه می توان اشرشیاکلی، ویبریوها، کلبسیلا، سیتروباکتر و... را نام برد.