بررسی وضعیت شاخص های کمی و کیفی اجتماعی مسکن در شهرستان اهواز

شاخص های مسکن شاید مهم ترین و کلیدی ترین ابزار در برنامه ریزی مسکن باشند. بررسی شاخص های اجتماعی مسکن یکی از وسائل و شیوه های شناخت ویژگی های مسکن به شمار می رود که می توان به کمک آن پارامترهای موثر در امر مسکن را شناخت و هر گونه برنامه ریزی و تصمیم گیری صحیح در خصوص مسکن را تسهیل نمود. هدف این مقاله بررسی وضعیت شاخص های اجتماعی مربوط به ازدحام جمعیت یا کمیت مسکن، کیفیت وضع مسکن، خدمات اساسی و مالکیت و نحوه تصرف مسکن در شهرستان اهواز می باشد. روش تحقیق ترکیبی از روش های توصیفی، تحلیلی و موردی- میدانی یا موردی- ژرفانگر است. بررسی و مقایسه شاخص های اجتماعی مسکن در شهرستان اهواز طی سال های 1345 الی 1385 نشان می دهد که در اکثر این شاخص ها روند روبه رشدی (بهبودی نسبی) داشته اند. از این رو برنامه ریزان و مدیران مسکن باید از یک سو به اهمیت شاخص های اجتماعی در بهبود کیفیت مسکن توجه نموده و از سوی دیگر مساله مسکن را در ارتباط با کلیه عوامل مربوطه اعم از کمی و کیفی مورد بررسی و امعان نظر قرار دهند، همچنین با دیدی جامع و همه سو نگر و به طور اساسی و جدی تر نقش شاخص های اجتماعی را در برنامه های توسعه مسکن لحاظ کنند.