اثر لیتیوم بر سطح تستوسترون، گنادوتروپین های هیپوفیزی و ساختمان بافتی بیضه در موش صحرایی نر بالغ

لیتیوم برای درمان اختلالات دو قطبی به کار می رود. با توجه به اهمیت سلول های جنسی در تولید مثل و انتقال صفات وراثتی از نسلی به نسل دیگر، در این پژوهش اثرات لیتیوم بر سطح تستوسترون، گنادوتروپین ها، بافت بیضه و اسپرماتوژنز بررسی شد.

این مطالعه، یک مطالعه ی تجربی بود که بر روی 16 موش صحرایی نر در دو گروه انجام شد. به گروه تجربی یک روز در میان 180 میلی گرم بر کیلوگرم وزن بدن کربنات لیتیوم محلول، به مدت 40 روز به صورت داخل صفاقی تزریق شد. گروه شاهد هیچ ماده ای دریافت نکرد. در پایان بیضه ها برداشته شدند و بررسی سلولی بر روی آن ها انجام شد. سنجش هورمون های FSH، LH و تستوسترون با روش رادیوایمونواسی انجام شد. داده ها توسط آزمون های Student-t در نرم افزار SPSS تجزیه و تحلیل شد.

میانگین کاهش هورمون FSH، LH، تستوسترون و DHEA (Dehydroepiandrosterone) در گروه تجربی نسبت به گروه شاهد معنی دار بود (001/0 > P). وزن، طول بیضه و وزن اپیدیدیم، میانگین تعداد اسپرماتوگونی ها، اسپرماتوسیت های اولیه و اسپرماتیدها در گروه تجربی نسبت به گروه شاهد کاهش معنی داری داشت. عرض بیضه و میانگین کاهش تعداد سلول های سرتولی در دو گروه تفاوت معنی دار نداشت.

: با توجه به نتایج به دست آمده، پیشنهاد می شود که لیتیوم برای هر بیمار با توجه به آزمایش ها، دوز و مدت با احتیاط مصرف شود.