بررسی اثر تزریق لیدوکایین به داخل هسته ی پاراژیگانتو سلولاریس جانبی بر روی درد ناشی از آزمون فرمالین صفحه ی داغ در موش صحرایی

مطالعات زیادی برای شناخت مکانیسم های کنترل درد انجام شده است ولی سوالات زیادی در مورد مراکز عصبی دخیل در بروز رفتارهای درد و تعدیل درد وجود دارد. هسته ی پاراژیگانتوسلولاریس جانبی در اعمال مختلفی از قبیل تنظیم گردش خون، سندرم ترک و درک درد دخالت دارد. در این مطالعه بررسی اثر غیرفعال سازی هسته ی پاراژیگانتو سلولاریس جانبی بر روی درد ناشی از آزمون فرمالین به عنوان مدل درد مزمن و آزمون صفحه ی داغ به عنوان مدل درد حاد در موش صحرایی انجام شد.
در این مطالعه، از 30 سر موش های صحرایی نر سفید به وزن 200 تا 250 گرم استفاده شد. اثرات غیر فعال کردن موقتی به وسیله ی لیدوکایین به داخل هسته پاراژیگانتوسلولاریس بر رفتارهای دردی القا شده توسط آزمون فرمالین (50 میکرولیتر فرمالین 2 درصد) به عنوان مدل درد تونیک و آزمون صفحه ی داغ تنظیم شده در دمای 1/0 ±52 درجه ی سانتی گراد به عنوان مدل درد حاد استفاده شد. همچنین حیوانات در چهارگروه کنترل، شم، تزریق سالین و آزمایش برای آزمون فرمالین و تزریق سالین و آزمایش برای آزمون صفحه داغ تقسیم بندی شدند. یک هفته پس از انجام جراحی، حلال و لیدوکایین به داخل هسته ی پاراژیگانتوسلولاریس تزریق شد و آزمون فرمالین و صفحه ی داغ انجام شده، رفتارهای دردی برای آزمون فرمالین و آزمون صفحه داغ ثبت شدند. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون T-test و ANOVA و تست تعقیبی Tukey استفاده شد.
تزریق لیدوکایین به داخل هسته LPGi در آزمون فرمالین سبب کاهش درد در مرحله ی اینترفاز و فاز یک و قسمت اول فاز دوم و در آزمون صفحه ی داغ باعث بی دردی معنی داری نسبت به گروه سالین در دقیقه ی 30 و60 شد.
با توجه به نتایج حاصل از این تحقیق احتمال دخالت هسته ی LPGi در تولید رفتارهای درد ناشی از آزمون فرمالین و همچنین درد حاد وجود دارد.