بررسی خودکارآمدی بیماران مبتلا به بیماری عروق کرونر و عوامل پیش بینی کننده آن

افزایش توانمند سازی بیماران مبتلا به بیماری عروق کرونر در جهت ارتقای رفتارهای بهداشتی آنان، نقشی اساسی دارد. یکی از راه های افزایش این مهارت، ارتقای خودکارآمدی بیماران است که می تواند در بهبود وضعیت بیماری، پیشگیری از عوارض و بستری شدن مجدد تاثیر به سزایی داشته باشد. هدف از این مطالعه تعیین عوامل پیش بینی کننده خودکارآمدی عمومی، فعالیت جسمانی و رفتار تغذیه ای بیماران مبتلا به بیماری عروق کرونر بوده است. در این مطالعه توصیفی - مقطعی، 195 بیمار مبتلا به بیماری عروق کرونر مراجعه کننده به درمانگاه مرکز آموزشی، درمانی قلب دکتر حشمت رشت به شیوه نمونه گیری در دسترس انتخاب و با استفاده از پرسشنامه های درک از بیماری، خودکارآمدی عمومی، خودکارآمدی فعالیت جسمانی و رفتار تغذیه ای بررسی شدند. جهت تعیین روابط بین متغیرها از آزمون کای دو و تعیین پیش بینی کننده ها از رگرسیون لجستیک استفاده شد. سطح معنی داری مساوی یا کمتر از 05/0 در نظر گرفته شد.
در این مطالعه 9/74% واحدها دارای خودکارآمدی عمومی مطلوب، 2/86% دارای خودکارآمدی رفتار تغذیه ای مطلوب و 2/28% دارای خودکارآمدی جسمانی مطلوب بودند. به علاوه متغیرهای سن، جنس، تشخیص بیماری قلبی و درک از بیماری بیش از سایر عوامل، پیش بینی کننده خودکارآمدی عمومی بود. متغیرهای وضعیت اشتغال و درک از بیماری؛ پیش بینی کننده خودکارآمدی فعالیت جسمانی و متغیر درک از بیماری؛ پیش بینی کننده خودکارآمدی رفتارهای تغذیه ای را تشکیل می داد.
با توجه به نتایج این تحقیق به نظر می رسد برنامه ریزی های دقیق تری جهت ارتقای خودکارآمدی فعالیت جسمانی بیماران مبتلا به بیماری عروق کرونر مورد نیاز است.