رنگ میان رمانتیک و واقع گرایی بررسی شعر سهراب سپهری و سعدی یوسف

رنگ یکی از عناصر مهم در تصویرسازی های هنری در شعر است و هر شاعری در به کارگیری و کشف دنیای اسرار آمیز آن، تجربه ای منحصر به مفرد دارد. دو شاعر نقاش، سهراب سپهری و سعدی یوسف، دو تجربه ی متفاوت در این زمینه از خود بر جای نهاده اند. از یک سوی، رنگ نزد هر دو شاعر، از یک پدیده دیداری به یک امر ذهنی تبدیل شده است و لذا عنصری با اهمیت در ساختار هنری شعر آنها دو شمرده می-شود. اما از سوی دیگر، هر کدام از آن دو، رنگ را به گونه ای متفاوت از دیگری کاربرده-است. سپهری با الهام از مکتب رمانتیک و به شکلی خوش بینانه آن را نشانه ای از زیبایی ها دانسته است، اما سعدی یوسف آن را به عنوان نمادی برای پیکارهای سیاسی و اجتماعی استعمال نموده است و با دیدی بدبینانه و متاثر از مکتب واقع گرایی از آن استفاده کرده است. تفاوت آشکار کاربرد رنگ در شعر دو شاعر، به گونه ای است که در بسیاری از شعر سپهری می توان جای رنگ ها را با هم عوض کرد، اما در شعر سعدی یوسف چنین کاری امکان-پذیر نیست. این پژوهش کاربردهای رنگ در شعر این دو را بررسی می کند.