گسست مدالی و استراتژی های سوژه برای پشت سر گذاشتن آن

مسئله مدالیته در مرکز نظریه های روایی گرماس قرار دارد. در واقع در سازمان نشانه شناسی گفتمان، ارزش های مدال افعال «خواستن»، «بایستن»، «دانستن»،«توانستن» هم بر سر فعل «انجام دادن» می آیند و هم بر سر فعل «بودن». برای آن که برنامه روایی کنشی سوژه تحقق پیدا کند، سوژه در ابتدای سیر روایی خود که او را از «نداشتن» به «رفع نداشتن» هدایت می کند، باید به این چهار ارزش مدالی مجهز باشد. اما روند پیشروی داستان گاه به گسست مدالی که مبتنی بر غیاب مدالیته هایی که کنش را در نهایت میسر می کنند مواجه می شود، یعنی ارزش های مدال افعال «دانستن» و «توانستن». در قوی همچون مرگ موپاسان سوژه با چنین وضعیت گسستی مواجه می شود و این گسست، سیر روایی او را که همانا وضعیت نهایی آن پیوستن به موضوع ارزشی روایت یعنی آنی می باشد را دچار وقفه می نماید. هدف اصلی مقاله حاضر پاسخ به این پرسش است که اساسا چگونه مدالیته «توانستن» سوژه که در ابتدای سیر روایی منفی تعریف می شود به «توانستن» مثبت تغییر پیدا کرده و سبب می شود سوژه برنامه روایی کنشی خود را میسر سازد.