مدیریت دانش در بخش دولتی: مطالعه ای روی روابط بین عناصر سازمانی و عمل انتقال دانش

در هزاره سوم (عصر انباشت اطلاعات و رقابت)، ایجاد و حفظ دانش، اعمال یک مدیریت کارآمد بر دارایی دانشی، از ضروریات یک سازمان برای حفظ پویایی خود در محیط است.
بررسی ها نشان می دهد که مطالعه نسبتا محدودی بر روی مدیریت دانش و انتقال دانش در بخش دولتی، حتی در کشورهای توسعه یافته انجام گرفته، این مقاله روابط بین عناصر سازمانی و عمل انتقال دانش در بخش دولتی را مورد بررسی قرار می دهد.
پنج متغیر مستقل اصلی این تحقیق عبارتند از: 1 فرهنگ سازمانی 2- ساختار سازمانی 3- تکنولوژی 4- منابع انسانی 5- رهنمودهای سیاسی به منظور رسیدن یه یک مطالعه پزوهشی در سال 1385 یک وزارت خانه دولتی در ایران بعنوان جامعه آماری، انتخاب واین متغیر ها در مقابل دارایی های دانشی و انتقال دانش ضمنی و صریح به وسیله آزمون اسپیرمن مورد آزمون قرار گرفت.
نتایج نشان داد رابطه معنا داری بین بعضی از متغیر ها (دانش ضمنی، دانش آشکار، فرهنگ تسهیم دانش، مقاومت افراد، ذخیره دانش، رهنمود سیاستمداران، آموزش، تکنولوژی ICT، انتصاب شغلی، ارتباطات، ابزارهای ICT) و ایجاد دارایی های دانشی و عمل انتقال دانش وجود دارد. بنابراین برای سازمانها بخصوص در بخش دولتی توجه به این متغیرها در مدیریت دانش ضروری به نظر می رسد. ضمن اینکه بعضی از این عناصر یک رابطه مهم در اجرای استراتژی مدیریت دانش در سازمان های دولتی را نشان می دهندکه مدیران دولتی باید آنها را مورد توجه قرار دهند و بعضی از متغیر هایی که هیچ رابطه ای را نشان نمی دهند (مثل وضعیت اسناد) نباید بطور کامل نادیده گرفته شوند چراکه آنها برای بعضی سازمان های دیگربسیار مهم باشند.