اثر انواع استخدام بر بهره وری نیروی انسانی: مطالعه موردی دروزارت نفت و وزارت علوم، تحقیقات و فناوری

صاحبنظران، مدیریت را استفاده صحیح و شایسته از منابع تعریف نموده اند. این منابع شامل منابع مالی، فیزیکی و انسانی است، که گرچه همه آنها مهم هستند اما امروزه تاکید عمده بر منابع انسانی به عنوان مهمترین عامل استراتژیک سازمان می باشد. این تاکید از این جهت است که امروزه توجه به منابع انسانی، نه فقط از جهت نقشهای متداول آنها، بلکه همچنین از نظر نفوذی که بر سایر عوامل کلیدی در سازمان دارند، در حال افزایش است.
مدیریت سازمان با برنامه ریزی منابع انسانی به روش های مختلف، بر بهره وری سازمان و در نهایت جامعه اثر می گذارد. یکی از این روش ها نوع استخدام منابع انسانی است. تاکید اصلی این نوشتار نیز بر انواع استخدام نیروی انسانی از خارج و یا داخل سازمان است. لذا با بیان مشکلات و فرصتهایی که هریک در سازمان می توانند ایجاد کنند به بررسی موردی آن در وزارت نفت و وزارت علوم و تحقیقات و فنآوری ایران می پردازد. فرضیه اهم این نوشتار عبارتست از: نوع استخدام بر بهره وری کارکنان ستادی وزارت نفت ووزارت علوم، تحقیقات و فنآوری اثر دارد. روش های جمع آوری اطلاعات پرسشنامه و مصاحبه می باشد و برای تحلیل پرسشنامه ها از آمار تحلیلی آنالیز واریانس یک طرفه، و آزمون T زوجی استفاده شده است. نتایج نشان میدهد که نوع استخدام بر بهره وری کارکنان ستادی دو وزارتخانه تاثیر دارد ولی تفاوتی میان بهره وری نیروی انسانی پیمانی و رسمی وجود ندارد بلکه تفاوت اصلی بین بهره وری نیروی انسانی رسمی و پیمانی و سایر استخدامهای موقت و استخدام رسمی با سابقه بالا است که میتواند ناشی از عوامل بنیادی دیگری باشد. در ضمن بررسی ها نشان داد که درهر دو وزارتخانه افراد با استخدام موقت (بجز پیمانی) با بالاتر رفتن سابقه کاری بهره وری آنها کاهش می یابد. در وزارت نفت با بالاتر رفتن سابقه کار افراد رسمی، از بهره وری بالاتری برخوردارند؛ ولی در وزارت علوم، تحقیقات و فنآوری با بالاتر رفتن سابقه کاری افراد رسمی، بهره وری نیروی انسانی کاهش می یابد.