توانایی مدل مبتنی بر تحلیل لوجیت در پیش بینی درماندگی مالی و تاثیر متغیر کارایی در بهبود مدل

امروزه ابزارهای تحقیق در عملیات به جزئی جدائی ناپذیر از تحقیقات مالی تبدیل شده اند. از جمله حوزه هائی که در آن می توان از این ابزارها استفاده کرد، فرآیند ایجاد و توسعه مدلهای پیش بینی، به خصوص مدلهای پیش بینی درماندگی مالی شرکتها است. در این تحقیق به طراحی مدل پیش بینی درماندگی مالی با استفاده از الگوی مبتنی بر تحلیل لوجیت و بر اساس نسبت های مالی و امتیاز کارایی شرکتها، پرداخته شده است. به این منظور ابتدا الگویی مبتنی بر رگرسیون لوجستیک با متغیرهای نسبت های مالی طراحی و مورد آزمون قرار گرفت. برای طراحی این الگو ابتدا طیفی از نسبتهای مالی در نظر گرفته شده و سپس با استفاده از یک فرآیند کاهش متغیر، نسبتهای مالی نهایی جهت طراحی الگو انتخاب شدند. در مرحله بعد به منظور بررسی تاثیر ورود متغیر امتیاز کارایی بر دقت پیش بینی الگوی لوجیت، امتیاز کارایی (که با استفاده از تحلیل پوششی داده ها محاسبه گردیده)، را به الگوی لوجیت طراحی شده اضافه نموده و دقت پیش بینی دو الگوی مذکور از طریق مقایسه مورد بررسی قرار گرفت. نتایج حاصل نشان می دهد که الگوی های طراحی شده، قابلیت پیش بینی وقوع درماندگی مالی در شرکتهای تولیدی پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران را تا دو سال قبل از وقوع آن را دارند. ضمن آنکه نتایج بدست آمده نشان می دهد با ورود امتیاز کارایی، دقت الگوی مبتنی بر تحلیل لوجیت در پیش بینی شرکتهای درمانده مالی بهبود می یابد.