مقایسه تجمع آرسنیک در عضله و کبد پنج گونه ماهی بومی استان خوزستان

این تحقیق در سال 1389 به منظور بررسی و مقایسه تجمع عنصر آرسنیک در عضله و کبد ماهی شلج (Aspius vorax)، لوتک (Cyprinion macrostomus)، حمری (Barbus luteus) رودخانه کارون و ماهی مید (Liza klunzingeri) و بیاه (Liza macrolepis) بندر هندیجان، خلیج فارس انجام شد. در این تحقیق 30 نمونه ماهی در فصل زمستان تهیه شد. هضم شیمیایی نمونه ها به روش خشک و سنجش آرسنیک به روش جذب اتمی به کمک دستگاه Perkin Elmer 4100 صورت گرفت. تجزیه و تحلیل داده ها با نرم افزار SPSS17 و به کمک آنالیز واریانس یکطرفه (ANOVA) انجام پذیرفت. بالاترین غلظت تجمع عنصر آرسنیک در کبد ماهی مید به میزان 6/9±33/155 میکروگرم در کیلوگرم وزن خشک بود. همچنین پایین ترین غلظت تجمع این عنصر در عضله ماهی لوتک به میزان 65/0±90/73 میکروگرم در کیلوگرم وزن خشک بود. میزان آرسنیک در اندام های عضله و کبد ماهی حمری، شلج و لوتک اختلاف معنی داری نداشت (P>0.05)، اما میزان این عنصر در اندام های دو گونه مید و بیاه اختلاف معنی داری داشت (P<0.05). همچنین میزان آرسنیک بین گونه های دریایی و آب شیرین اختلاف معنی داری داشت (P<0.05). در این تحقیق میزان آرسنیک در مقایسه با آستانه استاندارد انجمن بهداشت ملی و تحقیقات پزشکی استرالیا (NHMRC) و سازمان خواروبار جهانی (FAO) پایین تر بود.