اثر مکمل سازی کوتاه مدت عصاره ی سیر بر شاخص های استرس اکسایشی زمان استراحت و ناشی از ورزش وامانده ساز در مردان فوتبالیست Print

پژوهش حاضر به منظور تعیین تاثیر دویدن وامانده ساز و مکمل سازی کوتاه مدت سیر بر ظرفیت تام ضداکسیدان (TAC) و مالون دی آلدئید (MDA) سرم در مردان فوتبالیست انجام شد.
30 مرد فوتبالیست (میانگین سنی 45/1±8/20 سال، اکسیژن مصرفی بیشینه 4/5±2/67 میلی لیتر/کیلو گرم/دقیقه و نمایه ی توده ی بدن 34/1±5/21 کیلوگرم/مترمربع) در سه گروه تصادفی و همگن، دارونما و مکمل قرص سیر در دو دوز (1200 و 2400 میلی گرم/روز) تقسیم شدند. نمونه های خونی اول و دوم در حالت پایه و به دنبال آزمون شاتل ران و نمونه های سوم و چهارم بعد از مکمل سازی و در حالت پایه و به دنبال آن آزمون گرفته شد. برای مقایسه ی متغیرها از آزمون های تحلیل واریانس مکرر و یک طرفه در سطح معنی داری 05/0 a= استفاده شد.
دویدن وامانده ساز سبب کاهش و افزایش معنی دار TAC و MDA در مردان فوتبالیست شد. از سوی دیگر، مکمل سازی سیر سبب افزایش (01/0P<) TAC و کاهش (01/0P<) MDA در حالت پایه گردید. هم چنین، مکمل سازی توانست از افزایش معنی دار (05/0P>) MDA به دنبال آزمون جلوگیری نماید، اما نتوانست از کاهش TAC (05/0P<) جلوگیری نماید. از طرفی، کاهش TAC در گروه های مکمل سازی به طور معنی داری (05/0P<) کمتر از گروه شبه دارو بود.
مکمل سازی کوتاه مدت سیر می تواند با افزایش TAC و کاهش MDA مردان فوتبالیست در حالت پایه از افت ظرفیت تام ضداکسیدان و آسیب های استرس اکسیداتیو ناشی از انجام فعالیت های ورزشی سنگین جلوگیری نماید. از سوی دیگر تفاوتی در دو دوز 1200 و 2400 میلی گرمی عصاره ی سیر وجود ندارد.