معرفی فلور، شکل زیستی و پراکنش جغرافیایی گیاهان جنگل های پست نور و سیسنگان Print

مناطق پست هیرکانی (خزری) شامل لکه های به جامانده از جنگل های خزان کننده اروپا-سیبری است که در سه استان گیلان، مازندران و گلستان پراکنده است. نور و سیسنگان دو تکه بزرگ از این جنگل های پست هستند که با عنوان «پارک جنگلی» در مفهوم «منابع طبیعی ایران» طبقه بندی شده اند. با وجود برخی مطالعات محلی بر روی این جنگل ها، هنوز دانش کافی در مورد فلور و پوشش گیاهی این مناطق وجود ندارد. گونه های گیاهی جمع آوری شده از این مناطق نشان دهنده وجود 225 گونه گیاهی متعلق به 175 جنس و 77 تیره گیاهی است. Poaceae با 28، Asteraceae با 18 و Rosaceae با 9 گونه، به ترتیب بیشترین غنای گونه ای را نشان می دهند. جنس های دارای بیشترین تعداد گونه به ترتیب Carex (با 6 گونه)، Veronica (با 5 گونه) و Euphorbia، Polygonum و Solanum (هر کدام با 4 گونه) هستند. به لحاظ طیف شکل زیستی، تروفیت ها با 2/30% اشکال زیستی غالب را تشکیل می دهند و به دنبال آن، ژئوفیت ها (1/27%)، همی کریپتوفیت ها (9/20%)و فانروفیت ها (2/18%) قرار دارند. فلور این مناطق، عمدتا از عناصر چندناحیه ای با 60 تاکسون (3/27%) و سپس عناصر اروپا-سیبری/ایرانی-تورانی/مدیترانه ای با 43 تاکسون (5/19%) تشکیل شده است. درصد هر کدام از عناصر جغرافیایی و اشکال زیستی به طور اختصاصی برای هر جنگل ارائه می شود. بر اساس شاخص تشابه سورنسن، برخی شباهت های فلوریستیکی بین دو جنگل وجود دارد. جنگل های پست نور و سیسنگان، به علت فشار فعالیت های انسانی و چرای دام، در معرض خطر حذف گونه های گیاهی و یا تغییر جوامع طبیعی هستند.