تبیین رابطه سیستمهای اطلاعاتی (IS) و فرآیند تصمیم گیری مدیران میانی نظام بانکداری خصوصی (مورد مطالعه: بانک سامان)

موضوع مقاله «تبیین رابطه سیستمهای اطلاعاتی و فرآیند تصمیم گیری مدیران میانی نظام بانکداری خصوصی» می باشد که از حیث افزایش اثربخشی تصمیمات بواسطه دریافت اطلاعات به موقع، صحیح، مرتبط و جامع و وجود امکان کنترلهای مجدد سیستمی مورد بررسی قرار گرفته است.
متغیر مستقل تحقیق سیستمهای اطلاعاتی است که شامل TPS، MIS، DSS، GDSS و SIS می گردد. سیستمهای اطلاعاتی مذکور از ابعاد مختلف بر فرآیندهای سازمانی و از جمله فرآیند تصمیم گیری تاثیر می گذارند که برخی از مهمترین این ابعاد که در این تحقیق مورد بررسی قرار گرفته اند شامل کسب اطلاعات به موقع، کسب اطلاعات صحیح، کسب اطلاعات مرتبط، کسب اطلاعات جامع و وجود امکان کنترلهای مجدد سیستمی می باشد.
متغیر وابسته تحقیق فرآیند تصمیم گیری می باشد که بر اساس مدل کلاسیک تصمیم گیری به دو مرحله مساله یابی و حل مساله تفکیک شده است. مرحله مساله یابی شامل احساس و درک وجود مشکل و ریشه یابی آن و مرحله حل مساله شامل تعیین راهکارها، ارزیابی راهکارها، انتخاب راهکار بهینه، اجرای آزمایشی راهکار بهینه و سپس اجرای دائمی آن می باشد. نتیجه این دو مرحله فرآیند تصمیم گیری است که همان متغیر وابسته تحقیق می باشد.
بنابراین سوالات پرسشنامه به نحوی طراحی گردید که ضمن بررسی میزان تاثیر سیستمهای اطلاعاتی بر فرآیند تصمیم گیری،تاثیر آنها را بر هر یک از مراحل فرآیند تصمیم گیری نیز تعیین نماید.
برای بررسی رابطه بین متغیرهای تحقیق، بانک سامان انتخاب گردید که این انتخاب بدلایل زیر صورت پذیرفت: 1- وجود سیستمهای اطلاعاتی با فناوری پیشرفته در بانک سامان2- پیاده سازی و اجرای این سیستمها از چند سال گذشته و نتیجتا امکان بررسی نتایج حاصل از کاربرد آنها3- حجم بالای نقل و انتقال اطلاعات سیستمی و اتکای بسیار زیاد تصمیمات سازمانی بر اطلاعات سیستمیاز سوی دیگر بدلیل اینکه مدیران میانی بانک شامل روسای ادارات، روسای شعب درجه 1 و 2 و معاونین شعب ممتاز بیشتر از سایر رده های مدیریتی با استفاده مستقیم از اطلاعات حاصل از سیستمهای اطلاعاتی بانک به اتخاذ تصمیم می پردازند، این گروه از مدیران به عنوان جامعه آماری انتخاب گشتند.
بررسی های انجام شده در تحقیق حاکی از نتایج زیر می باشد: 1- رتبه های1 الی 5 تاثیر گذاری متغیرها بر افزایش اثربخشی در مرحله مساله یابی از فرآیند تصمیم گیری به ترتیب مربوط به متغیرهای کسب اطلاعات جامع، کسب به موقع اطلاعات، کسب اطلاعات صحیح، وجود امکان کنترلهای مجدد سیستمی و کسب اطلاعات مرتبط بوده است.
2- رتبه های 1 الی 5 تاثیر گذاری متغیرها بر افزایش اثربخشی در مرحله حل مساله از فرآیند تصمیم گیری به ترتیب مربوط به متغیرهای کسب به موقع اطلاعات، کسب اطلاعات جامع، کسب اطلاعات صحیح، وجود امکان کنترلهای مجدد سیستمی و کسب اطلاعات مرتبط بوده است.
3- متغیر کسب اطلاعات جامع بیشتر در مرحله مساله یابی از فرآیند تصمیم گیری و متغیرهای کسب به موقع اطلاعات، کسب اطلاعات صحیح، کسب اطلاعات مرتبط و وجود امکان کنترلهای مجدد سیستمی بیشتر در مرحله حل مساله از فرآیند تصمیم گیری موثر بوده اند.
4- مجموع متغیرهای تحقیق بیشتر در مرحله حل مساله از فرآیند تصمیم گیری موثر بوده اند.
5- رتبه های 1 الی 5 تاثیر گذاری متغیرها بر افزایش اثربخشی فرآیند تصمیم گیری به ترتیب مربوط به متغیرهای کسب به موقع اطلاعات(8/88%)، کسب اطلاعات جامع(6/88%)، کسب اطلاعات صحیح(2/87%)، وجود امکان کنترلهای مجدد سیستمی(6/82%) و کسب اطلاعات مرتبط(6/73%) بوده است.
6- نهایتا مجموع متغیرهای تحقیق تا 2/84 % در افزایش اثربخشی فرآیند تصمیم گیری موثر بوده اند.
بنابراین بر اساس نتایج تحقیق می توان اینگونه بیان نمود که سیستمهای اطلاعاتی تا حد بسیار زیادی اثربخشی فرآیند تصمیم گیری و نتیجتا تصمیمات مدیران میانی را افزایش داده اند وکاربرد آنها برای اتخاذ تصمیمات مناسب و اثربخش در سازمان امری حیاتی می باشد.