بررسی شدت رنگ پذیری آدنوکارسینومای پروستات توسط مارکر آنتی ژن اختصاصی پروستات به روش رنگ آمیزی ایمنوهیستوشیمی

آدنوکارسینوم پروستات شایع ترین بدخیمی دستگاه های داخلی بدن و دومین علت مرگ در اثر سرطان، پس از سرطان ریه در مردان می باشد. سطح آنتی ژن اختصاصی پروستات (PSA) به عنوان اولین فاکتور بیماریابی در بیماران آدنوکارسینوم پروستات محسوب می شود. هدف مطالعه اخیر، بررسی میزان شدت رنگ پذیری بافت آدنوکارسینوم پروستات توسط مارکر PSA می باشد.
در این مطالعه مقطعی، بیمارانی که از مهرماه 1388 تا مهرماه 1390 به بخش پاتولوژی بیمارستان شهیدمحمدی مراجعه کرده بودند و تشخیص آدنوکارسینوم پروستات تایید شده بود، وارد مطالعه شدند. نمونه ها پس از رنگ آمیزی هماتوکسیلین انوزین و در صورتی که توسط پاتولوژیست تشخیص آدنوکارسینوم قطعی می شد، تحت رنگ آمیزی بافتی توسط مارکر PSA به روش ایمونوهیستوشیمی (IHC) با روش ایمونوپراکسیداز قرار گرفتند و شدت آن ثبت گردید. جهت کنترل مثبت از بافت پروستات طبیعی و جهت کنترل منفی از کنترل داخلی بافت غیرگلاندولار استفاده شد. داده ها پس از جمع آوری توسط نرم افزار SPSS 16 و به کمک روش های آماری توصیفی و آزمون کای اسکوئر مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
در این مطالعه، 35 نفر مورد بررسی قرار گرفتند که میانگین سن آنها 70/10±63/73 سال بود که از 54 سال تا 91 سال متغیر بود. درجه بندی تومور از 2 تا 10 متغیر بود و بیشترین فراوانی درجه بندی مربوط به درجه 7 بود. نتایج مطالعه نشان داد با کاهش درجه رنگ آمیزی PSA، مقدار PSA سرمی به تدریج افزایش می یابد (017/0P=).
نتایج حاصل از مطالعه حاکی از آن بود که بین شدت رنگ پذیری و میزان PSA سرم ارتباط معکوس وجود دارد. به نظر می رسد ارتباط مستقیم بین میزان PSA سرمی و درجه گلیسون بیماران و رابطه معکوس بین شدت رنگ پذیری بافتی توسط مارکر PSA و درجه گلیسون وجود دارد.