ارزیابی ارگونومیک خطر ابتلا به اختلالات اسکلتی- عضلانی ناشی از جابجایی بیمار در پرسنل پرستاری به روش PTAI

پرسنل پرستاری همواره در خطر اختلالات اسکلتی- عضلانی مرتبط با کار قرار دارند و حمل و جابجایی بیمار عامل خطر اصلی در بروز این اختلالات می باشد. این مطالعه با هدف ارزیابی خطر ابتلا به اختلالات اسکلتی- عضلانی ناشی از جابجایی بیمار در پرسنل پرستاری بیمارستان های وابسته به دانشگاه علوم پزشکی شیراز انجام شده است.

در این مطالعه توصیفی مقطعی 400 پرستار شاغل در 75 بخش از 11 بیمارستان وابسته به دانشگاه علوم پزشکی شیراز که بطور تصادفی انتخاب شده بودند، مورد بررسی قرار گرفتند. داده ها با استفاده از پرسشنامه های ویژگی های دموگرافیک، نوردیک و چک لیست ارزیابی انتقال بیمار PTAI)) گردآوری شدند. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 16 انجام گرفت. برای بررسی اختلاف شیوع اختلالات اسکلتی-عضلانی در سطوح مختلف شاخص ارزیابی انتقال بیمار PTAI)) از «آزمون کای دو» استفاده شد. نسبت شانس ابتلا به اختلالات نیز برای سطوح مختلف شاخص مربوطه محاسبه شد.

میانگین سن و سابقه کار افراد مورد مطالعه به ترتیب برابر با 44/6 ± 78/30 و 75/5 ± 92/6 سال و میزان شیوع اختلالات اسکلتی-عضلانی 2/88% بدست آمد. نتایج ارزیابی خطر اختلالات اسکلتی- عضلانی به روش PTAI نشان داد که 4% از کل افراد در سطح خطر 1، 5/8% در سطح خطر 2 و 5/87% در سطح 3 شاخص PTAI قرار دارند. نتایج نشان داد که وقوع علائم این اختلالات در پرسنل پرستاری مورد مطالعه با شاخص PTAI دارای ارتباط معنی دار است (001/0> p).
نتیجه گیری کلی: با توجه به یافته های مطالعه، روش ارزیابی PTAI می تواند به عنوان شیوه ای مفید جهت تشخیص و ارزیابی خطر اختلالات اسکلتی- عضلانی ناشی از جابجایی بیمار در پرسنل پرستاری مد نظر قرار گیرد.