وضعیت و چالش های موجود در رابطه با پذیرش و مراقبت از کودکان در خانواده های جایگزین

در فرهنگهای مختلف جهان خانواده های فاقد فرزند و یا خواهان پرورش فرزندان بیشتر اقدام به پذیرش فرزند از خانواده های دیگر و یا از بین کودکان بی سرپرست می نمایند. پذیرش فرزند از جمله راهکارهای مهم مقابله با پیامدهای منفی ناباروری محسوب می گردد. پذیرش فرزند نقش مثبتی در ارائه سرپرستی صالح به کودکان بازی نموده و به تقویت روند موسسه زدایی و ایجاد شرایط پرورش کودکان در دامان خانواده کمک کرده است. قالب های عمده پذیرش فرزند در جهان و کشور ما شامل فرزندخواندگی، شبه خانواده و دایه رضاعی می باشد. با وقوع انقلاب اسلامی مسوولیت های مربوط به فرزندپذیری به سازمان بهزیستی کشور محول و با اعلام ممنوعیت سپردن فرزندان به اتباع بیگانه، متقاضیان پذیرش فرزند در کشور در شرایط بهتری قرار گرفتند. پاسخگویی به نیازهای خانواده های متقاضی و کودکان در مراحل مختلف تصمیم گیری، پذیرش و پرورش فرزند نیازمند برنامه ریزی علمی و توسعه ساختارهای حقوقی و اجرایی است. آشنایی بیشتر با ویژگی ها و چالش های موجود در فرآیند فرزندپذیری زمینه ساز برنامه ریزی جهت ایجاد تحول و بهبود شرایط موجود خواهد بود. با مطالعه وضعیت موجود و با تکیه بر تجارب داخلی و بین المللی حضور و نظارت بیشتر دولت، ارتقای استانداردهای خدماتی، همکاری نزدیک میان واحدهای درمان ناباروری و مراکز پذیرش فرزند، توسعه خدمات مشاوره ای به خانواده ها قبل و پس از تحویل فرزند از جمله اقدامات ضروری تشخیص داده میشوند. ایجاد تخصص در ارایه مشاوره و توجه به مبانی اعتقادی از دیگر ملزمات برنامه ریزی کارآمد شناخته می شوند.