بررسی اثرات محیط های کشت مختلف بر تکامل جنین و سلولهای اپی تلیال لوله رحم انسان

استفاده از کشت همزمان سلول های اپی تلیال لوله رحم با جنین، یکی از راه های تسهیل بررسی تکامل جنین در محیط آزمایشگاه می باشد؛ ولی فقدان محیطی مناسب برای تکامل جنین و سلولهای اپی تلیال لوله رحم از مشکلات این روش است. در این مطالعه اثرات محیط های مختلف کشت بر روی سلولهای اپی تلیال لوله رحم و تکامل جنین بررسی شده است. سلولهای لوله رحم از 19 زن زیر 40 سال با سابقه باروری و بدون داشتن ضایعه پاتولوژیک لوله رحم به طریق هیسترکتومی کامل شکمی تهیه گردید. سلولهای غنی از اپی تلیال لوله رحم به صورت آنزیمی و مکانیکی تهیه و در سه محیط کشت DMEM/F12، RPMI-1640 و Ham''s F10 کشت داده شدند. پس از 4 بار پاساژ سلولی، سلول ها به مدت 7 روز بر روی پلاستیک و ماتری ژل به منظور تهیه سلول های پولاریزه کشت داده شدند. قابلیت حیات و مرگ سلول ها در طی پاساژهای سلولی و بعد از آن به وسیله رنگ آمیزی حیاتی نوترال رد و تریپان بلو بررسی گردید. به علاوه 117، 45، 48 جنین اضافی 8-4 سلولی انسان به ترتیب در محیط های Ham''s F10، RPMI- 1640،DMEM/F12 به مدت 120 ساعت کشت داده شد و مورفولوژی آنها هر 24 ساعت بررسی گردید. قابلیت حیات سلول ها در طی کشت اولیه و پاساژ سلولی در محیط 100% DMEM/F12 بود که در مقایسه با (95%) RPMI-1640 و (93%) Ham F10 معنی دار بود (P<0.05)؛ ولی پس از پاساژ سلولی تفاوت معنی داری بین محیط های مختلف دیده نشد. درصد جنین هایی که در محیط Ham''s F10 به مرحله مورولا رسیده بودند 4/79% بود که در مقایسه با (86/8%) RPMI-1640 و (62/5%) DMEM/F12 به طور معنی داری بیشتر بود (P<0.05). از این مطالعه می توان نتیجه گرفت که محیط DMEM/F12 درطی پاساژ و تکثیر سلولهای لوله رحمی نسبت به محیطهای Ham''s F10 و PRMI-1640 ارجحیت دارد؛ ولی بعد از پاساژ سلولی و در مرحله کشت همزمان، سلول های لوله رحمی با جنین، محیط Hams F10 نسبت به محیط های دیگر مناسب تر می باشد.