ارزیابی اسپرماتوژنز در آزواسپرمیای غیرانسدادی بوسیله دو روش هیستوپاتولوژی و سیتولوژی

توانایی استفاده از تعداد اندک اسپرم بدست آمده از بافت بیضه با تکنیک میکرواینجکشن برای دستیابی به لقاح و حاملگی، انقلابی در درمان ناباروری بیماران آزواسپرم فراهم آورده است. در بیماران دچار آزواسپرمی غیرانسدادی، اسپرماتوژنز مختل و دستیابی به اسپرم مشکل می باشد. در این پژوهش با ارزیابی اسپرماتوژنز در آزواسپرمیای غیر انسدادی به وسیله دو روش هیستوپاتولوژی و سیتولوژی، تلاش شده است تا روشی حساستر و مطمئن تر ارایه شود و بدین ترتیب شانس درمان بوسیله میکرواینجکشن در این بیماران بالا رود. این پژوهش بصورت آینده نگر بر روی 86 بیمار مبتلا به آزواسپرمی غیرانسدادی صورت گرفته است. ابتدا شرح حال و معاینه فیزیکی و سپس بررسی هورمونی از جمله اندازه گیری FSH انجام شد. 36 بیمار قبل از مطالعه، گزارش پاتولوژی بیضه داشتند. بیماران تا حصول اسپرم/ اسپرماتید تحت عمل بیوپسی باز متعدد و دو طرفه بیضه قرار گرفتند. نیمی از هر نمونه بیوپسی تحت بررسی سیتولوژی (TESE) به روش مکانیکالی و آنزیمی قرار گرفت و نیم دیگر آن برای بررسی به پاتولوژی (TBx) ارسال شد. میانگین سن مردان 37±7.2 سال (59-25) و همسرانشان (23-42) 32±6 سال و میانگین مدت نازایی 7±8.1 سال و میانگین حجم بیضه راست 16.4 ml و بیضه چپ 16.2 ml و میانگین FSH،18±4.2 mIU/ml بود. در بررسی سیتولوژیک 65 بیمار دارای اسپرماتوزوآ و 18 داروی بیمار اسپرماتید بودند؛ ولی در پاتولوژی 51 بیمار اسپرم و 16 بیمار اسپرماتید داشتند. در این مطالعه رابطه بررسی هیستوپاتولوژی با دسترسی به اسپرم/اسپرماتید درTESE دارای حساسیت80% و ارزش پیشگویی منفی 15% بود. 61 بیمار دارای اسپرم/اسپرماتید کافی برای انجام ICSI بودند که با انجام 57 مورد انتقال جنین، 7 مورد حاملگی بالینی دیده شد. بدین ترتیب بررسی روند اسپرماتوژنز در مردان با آزواسپرمیای غیرانسدادی به روش TESE، حساستر و مطمئن تر از هیستوپاتولوژی می باشد و حتی در مواردی که نتیجه پاتولوژی منفی است می تواند در تصمیم گیری درمان ناباروری دخیل باشد.