اثر تزریق آگونیست و آنتاگونیست گیرنده-1 اورکسین در ناحیه تگمنتوم شکمی بر علایم سندرم محرومیت مرفین

مطالعه ها نشان داده اند که مسیرهای دوپامینرژیک مزو کورتیکو لیمبیک (ناحیه تگمنتوم شکمی و هسته اکومبنس) در وابستگی و بروز علایم سندرم محرومیت دخالت دارن د. نورون ها و گیرنده های اورکسین در هسته های مغزی درگیر در بروز علایم سندرم محرومیت مرفین از جمله ناحیه تگمنتوم شکمی یافت شده اند. مطالعه به منظور تعیین اثر تزریق آگونیست و آنتاگونیست گیرنده-1 اورکسین در ناحیه تگمنتوم شکمی بر علایم سندرم محرومیت در موش صحرایی وابسته به مرفین انجام شد.
این مطالعه تجربی در سال 1391 بر روی 24 سر موش صحرایی نر (250 تا 300 گرمی) انجام شد که به 4 گروه تقسیم شدند. موش ها با تزریق زیرجلدی مرفین روزی 2 مرتبه و به مدت 10 روز به مرفین وابسته شدند. روز یازدهم (2 ساعت بعد از آخرین تزریق مرفین و قبل از تزریق نالوکسان)، آگونیست (اورکسین A) و آنتاگونیست گیرنده- 1 اورکسین (SB-334867)، به درون ناحیه تگمنتوم شکمی تزریق و اثرات آن بر علایم ترک اعتیاد برای 30 دقیقه بررسی شد. در گروه حلال، نرمال سالین به درون ناحیه تگمنتوم شکمی تزریق شد. داده ها با آزمون های آماری تی و آنوا تحلیل شدند.
تزریق SB-334867 به داخل ناحیه تگمنتوم شکمی فقط علامت پریدن را به طور معنی داری کاهش داد (01/0 P<). تزریق اورکسین A فقط علامت سگ لرزه را به طور معنی دار افزایش داد (05/0 P<).
با توجه به یافته ها، گیرنده -1 اورکسین در ناحیه تگمنتوم شکمی تاثیر کمی بر بروز علایم سندرم محرومیت مرفین دارد.