اثر مصرف خاکی آهن و سولفات روی بر عملکرد و اجزای عملکرد دانه ی گندم در تاریخ های مختلف کاشت

با توجه به گسترش جهانی کمبود عناصر کم مصرف در اراضی زیر کشت غلات، تعیین سطح، زمان و روش مناسب مصرف این نهاده ها جهت افزایش عملکرد بسیار مهم می باشد. به منظور بررسی اثر تاریخ کاشت و کاربرد خاکی عناصر ریزمغذی آهن و سولفات روی بر عملکرد و اجزای عملکرد گندم، آزمایشی به صورت کرت های خرد شده بر پایه طرح بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار در سال زراعی 89-1388 در منطقه ارسنجان فارس انجام شد. تاریخ های کاشت 30 آبان، 15 و 30 آذر به عنوان فاکتور اصلی و کودهای ریزمغذی در سطوح بدون استفاده از کود، 10 و 20 کیلوگرم در هکتار سکوسترین آهن، 40 و 80 کیلوگرم در هکتار سولفات روی به عنوان فاکتور فرعی انتخاب شد. با افزایش 20 کیلوگرم در هکتار سکوسترین آهن در زودترین تاریخ کاشت، عملکرد دانه، تعداد سنبله، وزن هزار دانه، تعداد دانه در سنبله و عملکرد بیولوژیک گندم به ترتیب 2/4، 6/1، 3/1، 2/2 و 4/1 برابر نسبت به تاخیر کاشت یک ماهه و عدم مصرف کودهای ریزمغذی افزایش یافت. همچنین نتیجه ای مشابه با استفاده از 80 کیلوگرم در هکتار سولفات روی به دست آمد. با مصرف بیشتر کودهای ریزمغذی در کشت های دیرتر می توان صدمات حاصله به عملکرد در اثر تاخیر کاشت را تا حدودی جبران نمود.