گاهنگاری دشت قزوین از نوسنگی متاخر تا عصر آهن بر مبنای داده های رادیوکربن جدید

پژوهش های باستان شناختی انجام شده در حوزه غرب فلات مرکزی ایران، در جایی که به نام دشت قزوین شناخته می شود، اطلاعات ارزشمندی را در خصوص جوامع یکجانشین از نخستین استقرارها تا دورانهای تاریخی فراهم آورده است. برخلاف پژوهشهای باستان شناسی در گذشته، مطالعات گاهنگاری جهت استفاده و تبیین سن سنجی داده های به دست آمده از لایه ها، بیشتر بر مدل سازی منحنی های احتمالات تاکید دارد. مقاله پیش روی بر اساس داده های سن یابی شده شش محوطه کلیدی دشت قزوین، الگوی نوینی در خصوص کاوشها و چهارچوب تازه ای برای گاهنگاری دشت قزوین ارائه نموده است. پردازش منحنی های احتمالات برای تک تک محوطه ها لحاظ گردیده تا منجر به بهترین و دقیق ترین گاهنگاری گردد. در نهایت تمامی نتایج سن سنجی ها جهت دست یابی به الگویی واحد برای گاهنگاری دشت قزوین از نوسنگی متاخر تا عصر آهن با یکدیگر تلفیق گردیدند. هدف غایی این پژوهش این است که با مدد منحنی های احتمالات بتوان نقاط انتقالی مابین اعصار شناخته شده باستان شناختی در منطقه مورد مطالعه را مورد بازبینی مجدد قرار داد و گاهنگاری دشت قزوین را دگرباره تبیین نمود