تاثیر هدف گزینی بر یادگیری یک تکلیف ادراکی- حرکتی در نوجوانان کم توان ذهنی

تاثیر مثبت هدف گزینی بر بهبود عملکرد و یادگیری تکالیف ورزشی در افراد سالم محرز است، اما این موضوع تاکنون دحر افراد دارای عقب ماندگی ذهنی بررسی نشده است. بنابراین هدف اصلی تحقیق حاضر مطالعه اثر شرایط تمرینی همراه با هدف گزینی در مقابل شرایط تمرینی بدون هدف گزینی بر یادگیری یک تکلیف ادراکی-حرکتی (دارت) در نوجوانان کم توان ذهنی است. شرکت کنندگان 22 دانش آموز دختر نوجوان12 تا 15 سال کم توان ذهنی بودند که به طور تصادفی در دو گروه هدف گزینی و عدم هدف گزینی (تعداد هر گروه 11 نفر) قرار داده شدند. برای گروه هدف گزینی، اهداف عملکردی در جلسات تمرین برگزیده می شد. هر دو گروه در مورد اجرایشان بازخوردی یکسان دریافت کردند. در شرایط تمرینی تعیین شده، هر دو گروه تکلیف هدف را برای 10 جلسه تمرین کردند. پیش آزمون وآزمون های یادداری فوری و تاخیری برای هر دو گروه انجام شد. برای تحلیل داده ها از آزمون های تحلیل واریانس مکرر و t مستقل استفاده شد. نتایج نشان داد که شرایط عدم هدف گزینی نسبت به شرایط هدف گزینی در اکتساب و یادگیری تکلیف ملاک، سودمندتر بوده است. به نظر می رسد استفاده از هدف گزینی برای نوجوانان کم توان ذهنی برای یادگیری تکالیف ورزشی، فرآیند یادگیری تکلیف حرکتی را پیچیده می کند.