بررسی کیفیت زندگی بیماران تالاسمی مرکز تالاسمی بیمارستان شفا و مراقبت کنندگان آنها

آنچه در درمان یک بیماری مزمن چون تالاسمی دارای اهمیت است، علاوه بر کنترل علایم بیماری بهبود کیفیت زندگی بیمار است. لذا این مطالعه با هدف بررسی مقایسه ای کیفیت زندگی بیماران مبتلا به تالاسمی از دو دیدگاه خود و والدین شان انجام شد.
در این پژوهش توصیفی، 90 بیمار تالاسمی بالای 18 سال به صورت غیراحتمالی آسان و در دسترس در سال 1387- 1386 انتخاب شدند. پرسشنامه کیفیت زندگی(فرم کوتاه 36 سوالی) در حین مصاحبه با بیماران تالاسمی و خانواده های آنها تکمیل شدند. نتایج به کمک آزمون های آماری تی زوجی و مستقل و آمار توصیفی با استفاده از نرم افزار SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
میانگین کلی ابعاد کیفیت زندگی در بیماران 17/17± 25/70 و در والدین آنها 59/16 ± 44/67 بود. در دو گروه بیماران بالای 18 سال و والدین آنها فقط در بعد عملکرد اجتماعی اختلاف معنی داری وجود داشت.
کیفیت زندگی بیماران و اعضای خانواده آنها بدون توجه به سن، جنس، درآمد خانوادگی و سطح تحصیلات، پایین می باشد. بنابراین پیشنهاد می شود که در ابعادی که بیماران تالاسمی و والدین آنها بیشتر آسیب دیده بودند، جهت بهبود کیفیت زندگی آنها تمرکز ویژه ای گردد.