تحقق دانشگاه های نسل سوم

نقش بی بدیل مراکز رشد در افزایش موثر شانس بقا و ادامه فعالیت شرکت های نو پا، زایشی و بنگاه های کوچک و متوسط (SME) در متجاوز از دو دهه اخیر به اثبات رسیده است. این مراکز، از رهگذر تامین فضای استقرار، تسهیلات و خدمات حمایتی، در جهت کیفی سازی کسب و کارشرکت های نوپا و در نتیجه موفقیت شرکت های مزبور ، برنامه ریزی و اقدام می نمایند. موفقیت شرکت های اساتید و پژوهشگران دانشگاه با ایده محوری مبتنی بر دستاورد های پژوهش و فناوری دانشگاهی (شرکت های زایشی دانشگاهی) در مراکز رشد واحد های فناور دانشگاه ها، متضمن دگردیسی موفق دانش به فناوری و انتقال فناوری از نهاد دانشگاه به عرصه کسب و کارهای دانش بنیان و در نتیجه تولید ثروت است. تحقق این موضوع در فرآیندی هم افزا، ارتقاء کیفی و کمی پژوهش های اصیل را در پی داشته، ایجاد فرصت های نوظهور جهت ورود بیش از پیش به عرصه فناوری های نوین را به ارمغان می آورد. این مقاله با تشریح ویژگی های دانشگاه نسل سوم به عنوان دانشگاه پیشرو، ضرورت تاریخی سیاست گذاری و اقدام سازمان یافته در جهت بهره گیری از ظرفیت های مراکز رشد دانشگاهی در تحقق دانشگاه های نسل سوم از طریق کاربست ترویج فرهنگ نوآوری و خلاقیت را ارایه می نماید.