نقش ابعاد شخصیت در مهارت های ارتباطی دانشجویان

ویژگی های شخصیتی افراد می تواند تعیین کننده ی روابط اجتماعی آن ها باشد. لذا هدف از پژوهش حاضر بررسی رابطه ی بین ابعاد شخصیت و مهارت های ارتباطی دانشجویان بوده است.
پژوهش حاضر از نوع همبستگی و جامعه آماری متشکل از کلیه دانشجویان دختر و پسر مقطع کارشناسی دانشگاه شیراز در سال تحصیلی 91-1390 بود. نمونه شامل 393 نفر (دختر 245 و پسر 148) دانشجو بود که بر اساس روش نمونه گیری خوشه ایچند مرحله ای انتخاب گریدند. شرکت کنندگان پرسشنامه ی ابعاد شخصیت (گلدبرگ، 1999)، و مهارت های ارتباطی (جرابک، 2004) را تکمیل نمودند. داده ها با استفاده از روش تحلیل رگرسیون چندگانه به شیوه ی همزمان بررسی شدند.
نتایج نشان داد برون گرایی پیش بینی کننده مثبت و معنادار تنظیم عواطف و پیش بینی کننده منفی و معنادار بینش در ارتباط است، همچنین، روان رنجوری قادر است درک پیام های کلامی و غیر کلامی و تنظیم عواطف را به طور منفی و معنادار پیش بینی کند، توافق پذیری نیز قادر به پیش بینی تمام خرده مهارت های ارتباطی به طور مثبت و معنادار است، در حالی که وظیفه شناسی قادر است درک پیام های کلامی و غیر کلامی و بینش در ارتباط را به طور مثبت پیش بینی کند و گشودگی، درک پیام های کلامی و غیر کلامی، تنظیم عواطف و گوش دادن را به طور مثبت پیش بینی می کند.
نتایج حاکی از آن است که هریک از خرده مهارت های ارتباطی توسط نیمرخ متفاوتی از صفات شخصیتی پیش بینی می شوند. در همین راستا، مسئولان تعلیم و تربیت اعم از خانواده و نهادهای آموزشی می توانند با پرورش ابعاد مثبت شخصیت زمینه ارتقاء مهارت های ارتباطی را فراهم سازند.