اثر پیوند سلولهای بنیادی مزانشیمی مغز استخوان ترانسفکت شده با p75 siRNA بر بهبود ضایعه نخاعی در مدل موش صحرایی

تا کنون، سلولهای استرومایی مغز استخوان به خوبی در بهبود مشکلات حرکتی در موشهای صحرایی مبتلا به ضایعات نخاعی مورد استفاده قرار گرفته اند. یکی از مشکلات عمده در پیوند سلول میزان بالای مرگ سلولها در in vivo است که عمدتا نیز پس از تمایز عصبی در این سلولها اتفاق می افتد. مطالعات قبلی ما نشان داده است که گیرنده p75، با نام گیرنده مرگ، تنها در فاصله زمانی 12-6 ساعت پس از القای تمایز عصبی در سلولهای استرومایی مغز استخوان بیان می شود. همچنین در بررسی جدیدتری ما کاهش در میزان آپوپتوز سلولهای ترانسفکت شده با siRNA p75 را درin vitro نشان داده ایم. از این رو، هدف از تحقیق حاضر بررسی اثرات پیوند سلولهای استرومایی مغز استخوان بیان کننده p75 siRNA در بهبود عملکردی موشهای صحرایی مبتلا به ضایعه نخاعی می باشد. بدین منظور، لامینکتومی در مهره L1 انجام شد تا نخاع برای ایجاد مدل کانتیوژن با استفاده از روش سقوط وزنه در معرض قرار گیرد. موشهای صحرایی ضایعه دیده تیمار شده با PBS (گروه اول) به عنوان کنترل منفی در نظر گرفته شدند که در آنها حفرات در نخاع 10 هفته پس از ایجاد ضایعه به خوبی قابل مشاهده بود. سلولهای استرومایی مغز استخوان ترانسفکت شده با pRNA-U6.1/Hygro (گروه دوم) و pRNA-U6.1/Hygro-p75 shRNA (گروه سوم) با رنگ فلورسانت CM-DiI رنگ آمیزی شده و حدود 7 روز پس از جراحی به داخل محل ضایعه پیوند زده شدند. مقیاس اندازه گیری حرکتی Basso–Beattie–Bresnehan به صورت هفتگی به مدت 10 هفته انجام شد. تفاوت معناداری بین تمام گروه های مورد بررسی از نظر بهبود عملکردی به ویژه بین گروه دوم و سوم وجود داشت (P ≤ 0.05). همچنین میزان بقای سلولهای گروه سوم نیز در in vivo نسبت به گروه دوم بالاتر بود. این نتایج نشان دادند که سلولهای استرومایی مغز استخوان که p75 siRNA را بیان می کنند، کاندید مناسبتری برای درمان ضایعات نخاعی هستند.