اخلاق حرفه ای درآموزه های دینی

اخلاق، علمی است که سرچشمه های اکتساب صفات نیک و راه مبارزه با صفات بد و آثار هر یک را در فرد و جامعه مورد بررسی قرار می دهد.
بی شک، بحث های اخلاقی از زمانی که انسان گام بر روی زمین گذارد آغاز شد. از حضرت آدم علیه السلام تا سایر پیامبران الهی یکی پس از دیگری به تهذیب نفوس و تکمیل اخلاق که خمیر مایه سعادت انسان ها است پرداختند، اما بزرگ ترین معلم اخلاق، پیامبر اسلام (ص) می باشد که با شعار «نما بعثت لا تمم مکارم الاخلاق» مبعوث شد و خداوند درباره او فرموده است: «وانک لعلی خلق عظیم» اخلاق تو بسیار عظیم و شایسته است قطعا اخلاق نبوی را باید اخلاق قدسی و الهی بشماریم. ازجمله شاخص های مهم تمدن اسلامی، نقش محوری اخلاق و معنویات است.جرجی زیدان، نویسنده مسیحی لبنانی می نویسد: از همان ابتدا، مسلمانان با تاکید بر اخلاقیات و معنویات، به آیین اسلام رسمیت و اهمیت دادند و تمدن اسلامی را بر پایه اخلاق و معنویت پایه ریزی کردند.
یک نظام اخلاقی دینی مبتنی بر این ویژگی های منحصر به فرد است: اتکا بر وحی، برخورداری از ضمانت اجرایی قوی درونی و همیشگی با اعتقاد به وجود خداوند و باور به معاد» در بردارنده همه عرصه های حیات، به دوربودن از سختگیری های طاقت فرسا، گستردگی منابع اخلاقی اسلامی، قابلیت تطبیق آن با شرایط زمانی و مکانی مختلف، برخورداری از الگوهای اخلاقی چون ائمه اطهار (ع) که در بدترین شرایط تاریخی بر تعهدات اخلاقی خویش پایداری کرده اند، امکان رشد اخلاقی برای همه انسان ها به طور مساوی.
مساله مورد مطالعه در این مقاله، بررسی نقش اخلاق در آموزه های دینی، با اشاره به ویژگی ها و شاخص های آن با استناد به ارزش های نهفته در مکتب منبعث از وحی الهی و اخلاق نبوی با بهره گیری از شیوه مروری و کتابخانه ای می باشد. نتایج مطالعه نیز نشان از ضرورت توجه بیش از پیش به آموزه های دینی جهت احیای اخلاق حرفه ای و شکوه میراث تمدنی گذشته با بکار بستن اخلاق نبوی دارد و این مهم در گرو ایجاد اخلاق حرفه ای در تمامی سازمان ها و حرف می باشد. الگوسازی اخلاقی به خصوص برای نسل جوان نیز از جمله بایسته هایی است که نباید مورد غفلت واقع شود.