بررسی حساسیت دارویی مایکوباکتریوم های آتیپیک محیطی و بالینی شهر اصفهان در برابر اتامبوتول

با توجه به افزایش روز افزون بیماری ایدز و بیماری زایی مایکوباکتریوم های غیرتوبرکلوزیس (Nontuberculous mycobacteria یا NTM) در این گروه از بیماران، نقش این باکتری ها روز به روز پررنگ تر شده، بیشتر مورد توجه قرار می گیرد. از طرفی، درمان این بیماری ها بسته به نوع گونه متفاوت می باشد و آگاهی از الگوی درمانی مورد نیاز برای معالجه ی بیماری های ناشی از آن ها در هر ناحیه ی جغرافیایی اهمیت بسیاری دارد. در این مطالعه، ایزوله های بالینی و محیطی مایکوباکتریوم های آتیپیک تعیین گونه شدند و حساسیت آن ها نسبت به آنتی بیوتیک اتامبوتول مورد بررسی قرار گرفت.
در این مطالعه، 41 ایزوله ی بالینی و محیطی شهر اصفهان با استفاده از روش های فنوتیپی تعیین گونه شد و حساسیت آن ها به اتامبوتول با روش Agar microdilution، در غلظت های 2، 5 و 10 میکروگرم بر میلی لیتر مورد بررسی قرار گرفت.
27 مورد M. fortuitum، 10 مورد M. gordonae، 1 مورد M. smegmatis، 2 مورد M. abscessus و 1 مورد M. conceptionense شناسایی شد. تمام ایزوله های بالینی و محیطی به این دارو مقاوم بودند؛ به جز M. conceptionense که با (Minimum inhibitory concentration) MIC کمتر از 5 میکروگرم بر میلی لیتر، در غلظت های 5 و 10 میکروگرم بر میلی لیتر به اتامبوتول حساس بود.
با توجه به مقاوم بودن بیشتر ایزوله های تند رشد و کند رشد مورد استفاده در این مطالعه نسبت به اتامبوتول، باید در استراتژی درمانی این گروه از بیماری ها احتیاط لازم صورت پذیرد و استفاده از دارو های موثرتر مورد توجه قرار گیرد.