مقایسه بازسازی رباط متقاطع جلویی زانو به صورت «تک باندل» و «دو باندل» (استفاده از یک مدل کامپیوتری زانو)

پیش با توجه به شیوع بالای پارگی رباط متقاطع جلویی در ورزشکاران، روش های متعددی جهت بازسازی آرتروسکوپیک این رباط پیشنهاد شده است. هدف از این بررسی، مقایسه پایداری زانو با دو روش جراحی «تک باندل» و «دوباندل» بود.
مدل کامپیوتری زانو به همراه رباط های مفصل زانو ساخته شد. این مدل پس از بازسازی رباط به روش تک و دو باندل، ابتدا در 30درجه خمش زانو تحت با رهای مجزای جلویی، گشتاور والگوس و گشتاور چرخشی قرار گرفت. در حالت دوم، در طول خمش تحت وزن گذاری از حالت راست تا 70درجه خمش، نیروی جلویی 134 نیوتن وارد شد. در حالت سوم، زانو تحت بارگذاری چرخشی که می تواند منجر به آسیب رباط متقاطع شوند قرار گرفت.
نتایج نشان دادند در شبیه سازی تفاوت محسوسی بین دو روش جراحی بارگذاری ایزوله بدست نیامد. ولی در مدل های تحت وزن دوم و سوم کشش رباط در «دو باندل» 4 برابر بیشتر از هریک از رباط های «تک باندل» بود. در مدل دوم، «تک باندل» در بیشترین حالت 7 میلی متر جابجایی بیشتری نسبت به «دو باندل» داشت. در مدل سوم «دو باندل» نسبت به «تک باندل» مقاومت بیشتری در برابر گشتاور والگوس داشت و میزان چرخش داخلی نیز در «دو باندل» کنترل شده تر بود.
از نظر بیومکانیکال نتیجه تست عملکردی و پایداری زانو در بازسازی پیوند به روش «دوباندل» در حرکات غیر ایزوله و سه بعدی بهتر از «تک باندل» می باشد.