تعیین عوامل مرتبط با دریافت شوک‎های به جا و نابه جای ICD در بیماران قلبی

ل ز ج QRS، یک پیشگویی کننده قوی برای مرگ و میر به ویژه در بیماران با نارسایی قلبی است. مطالعات انجام شده در مورد نقش مدت زمان QRS، در پیشگویی حوادث آریتمیک بطنی در بیماران دارای دفیبریلاتور داخل قلبی (ICD)، نتایج متناقضی داشته‎اند. از آنجا که آریتمی های بطنی در بیماران دارای ICD، ثبت شده و با شوک الکتریکی (شوک به جا یا نابه جا) خاتمه داده می شوند، در این مطالعه به بررسی رابطه مدت زمان QRS با وضعیت دریافت شوک های به جا و نابه جای ICD پرداخته شد.
روش تحقیق: در یک مطالعه مقطعی، 65 بیمار مبتلا به بیماری قلبی که به علل مختلف برای پیشگیری از مرگ ناگهانی، تحت تعبیه ICD قرار گرفته بودند، بررسی شدند. قبل از تعبیه ICD، مدت زمان QRS در الکتروکاردیوگرام سطحی بیماران، اندازه گیری و ثبت شد؛ همچنین متغیرهای سن، جنس، اندیکاسیون تعبیه، سابقه خانوادگی مرگ ناگهانی قلبی و مدت زمان QTc بیماران ثبت گردید. در ویزیت‎های پیگیری، بیماران، تحت بازبینی ICD قرار گرفتند و وضعیت دریافت اولین شوک های به جا یا نابه جای ICD در آنها بررسی و ثبت گردید. برای تجزیه و تحلیل داده ها، از رگرسیون لجستیک در نرم افزار آماری SPSS (ویرایش 5/11) استفاده شد.
میانگین سن بیماران 20/17±92/47 سال بود. 18 نفر (7/27%) از بیماران مونث بودند و 58 نفر (2/89%) سابقه خانوادگی مرگ ناگهانی قلبی داشتند. میانگین مدت زمان موج QRS 117/94±36/78هزارم ثانیه و میانگین مدت زمان QTc 466/97±62/42هزارم ثانیه بود. وضعیت دریافت شوک های به جا یا نابه جای ICD، با مدت زمان QRS ارتباط معنی داری نداشت اما در میان متغیرهای مورد بررسی، تنها با شرکت سازنده ICD ارتباط معنی دار داشت (P<0/001).
مدت زمان QRS، با وضعیت دریافت شوک های به جا یا نابه جای ICD، ارتباط معنی داری ندارد و نمی توان از آن به عنوان پیشگویی کننده حوادث آریتمیک بطنی در بیماران دارای ICD استفاده کرد