سنگ نگاری، ژئوشیمی و جایگاه زمین ساختی گدازه های ائوسن زندیه-راویز(شمال غرب رفسنجان)

منطقه ی مورد بررسی، در 35 کیلومتری شمال غرب رفسنجان (استان کرمان) قرار دارد و بخشی از مجموعه آتشفشانی همبافت هزار (کمربند ارومیه-دختر) بوده و شامل تناوب چین خورده ای از گدازه ها (بازالت، پیروکسن آندزیت و آمفیبول آندزیت)، و پیروکلاستیک های ائوسن است. بررسی های سنگ نگاری نشان می دهد که در این سنگ ها از درشت بلورهای پلاژیوکلاز با بافت های غیر تعادلی از قبیل غربالی، تحلیل یافتگی و منطقه بندی نوسانی تشکیل شده اند. شواهد یاد شده نشانگر وجود فرآیندهایی نظیر اختلاط ماگمایی و تغییرات فشار بخار آب و کاهش فشار، هنگام صعود ماگماست. بررسی های ژئوشیمیایی نشان می دهد که گدازه های منطقه در سری آهکی-قلیایی قرار داشته و جدایش گسترده ای در آن ها صورت نگرفته است. غنی شدگی از عناصر نادر خاکی سبک (LREE) در مقایسه با عناصر نادر خاکی سنگین (HREE)، و بالا بودن مقدار عناصر ناسازگار LIL نسبت به HFS و نیز بی هنجاری منفی شاخص Ti، Nb و P در گدازه های منطقه، از نشانه های سنگ های وابسته به محیط فرورانش است. ترکیب شیمیایی این سنگ ها و مجموعه ی درشت بلورها، نشان دهنده ی آن است که ماگماهای مادر آن ها ترکیب بازی تری داشته و احتمالا خاستگاه گوشته ای دارند و در یک محیط قوس آتشفشانی قاره ای فوران کرده اند. ماگماهای مورد نظر بخشی از تاریخ تبلور خود را در مخازن پوسته ای پشت سر گذاشته و ضمن تبلور بخشی در این شرایط، دستخوش آلودگی پوسته ای نیز شده اند.