ترکیب پذیری برخی اینبرد لاین های جدید آفتابگردان

به منظور تهیه هیبریدهای جدید و ارزیابی ترکیب پذیری برخی از اینبرد لاین های آفتابگردان، تعداد 60 دورگ آفتابگردان حاصل از تلاقی 30 اینبرد لاین با 2 لاین نرعقیم به عنوان تستر به همراه هیبریدهای آذرگل، SHF81-85، SHF81-90 و CMS1052/1*14 به عنوان شاهد در قالب طرح لاتیس ساده با دو تکرار درسال 1388 در ایستگاه تحقیقاتی اسلام آباد غرب مورد ارزیابی قرار گرفتند. نتایج تجزیه واریانس داده ها نشان داد که تیمارهای مورد بررسی برای کلیه صفات به استثنای پایان گلدهی و درصد روغن دانه دارای اختلاف معنی دار بودند. هیبریدهای B86-353.1AF81-196، B86-284.1AF81-196 و B86-345.1AF81-196 به ترتیب با 5583، 5331 و 5235 کیلوگرم در هکتار دارای بیشترین عملکرد دانه بودند. تجزیه واریانس ترکیب پذیری به روش طرح تلاقیII کامستاک و رابینسون نشان داد که ترکیب پذیری عمومی اینبرد لاین ها و تسترها برای عملکرد دانه در سطح احتمال یک درصد معنی دار بود. اینبرد لاین های B86-353، B86-284 و B86-345 از نظر عملکرد دانه دارای بیشترین ترکیب پذیری عمومی مثبت و اینبردلاین های B 86-373.2 و B86-382.2 برای صفت تعداد روز تا رسیدگی دارای بیشترین ترکیب پذیری منفی بودند. ترکیب پذیری خصوصی نیز برای برخی صفات مهم زراعی مثل عملکرد دانه، قطر طبق، ارتفاع بوته و تعداد روز تا رسیدگی معنی دار بود. بیشترین ترکیب پذیری خصوصی برای عملکرد دانه متعلق به دور گ های B86-300.2AF81-112 و B86-346.2AF81-112 و بیشترین ترکیب پذیری خصوصی منفی برای تعداد روز تا رسیدگی متعلق به دورگ B86-287.1AF81-196 بود.