عوارض اهدای پلاکت به روش آفرزیس در انتقال خون استان تهران

به کمک پلاکت فرزیس می توان تعداد بسیار بیشتر و موثرتری پلاکت به دست آورد که گاه محتوای پلاکت به دست آمده برابر با پلاکت 8 واحد خون کامل است. علاوه بر این، با تجویز این پلاکت ها، بیماران در معرض تماس با اهداکننده کمتری قرار می گیرند. هدف از این بررسی، نشان دادن میزان عوارض تولید پلاکت به روش فرزیس در انتقال خون تهران بود.
این مطالعه گذشته نگر از سال 1384 تا 1389 بر روی 309 اهداکننده ای که جهت پلاکت فرزیس مراجعه کردند، انجام گرفت. برای همه اهداکنندگان، CBC انجام شد و در صورت داشتن Hb بالای 5/12 و پلاکت بیش از 000/150 وارد مطالعه شدند. اطلاعات مربوط به جلسات آفرزیس در فرم های مخصوص مشخصات اهداکنندگان با قید عوارض حین اهدای پلاکت ثبت و یافته ها توسط آزمون های t و کای دو و نرم افزار 19 SPSS تجزیه و تحلیل شدند.
در مدت مطالعه، 302 مورد پلاکت فرزیس انجام شد که از این تعداد 81% اهداکنندگان مرد و 19% زن بودند. میانگین سنی آنان 8/9 ± 3/35 سال بود. شایع ترین عوارض اهدا، واکنش وازوواگال خفیف/متوسط(6/1%) بود و مسمومیت با سیترات در 6/1% از اهداکنندگان دیده شد که نوع متوسط آن در 3/0% اهداکنندگان مشاهده گردید.
اهدای پلاکت به روش آفرزیس، ایمن بوده و شیوع عوارض آن بسیار پایین است. عوارض بیشتر در سنین پایین تر و اهدای نوبت اول دیده می شود.