پهنه بندی وضعیت بیابان زایی منطقه خضرآباد - اله آباد دشت یزد با استفاده از مدل IMDPA و با تاکید بر معیارهای آب و خاک

بیش از 80 درصد از سطح کشور ایران از آب و هوای خشک و نیمه خشک برخوردار است و به همین دلیل بیشتر در معرض خطر بیابان زایی قرار دارد. اقدامات اجرایی در رابطه با کنترل بیابان زایی باید متکی بر شناخت وضعیت فعلی بیابانی شدن و شدت آن باشد. بدین منظور امتیازدهی به شاخص ها جهت بررسی شدت بیابان زایی منطقه خضرآباد براساس مدل IMDPA صورت گرفت. در این تحقیق دو معیار آب و خاک با 10 شاخص جهت مطالعه حساسیت اراضی دشت یزد به بیابانزایی مورد ارزیابی قرار گرفتند. با استفاده از روش فوق هر یک از شاخص های مورد مطالعه در واحدهای کاری مورد بررسی و امتیازدهی قرار گرفت. لایه های اطلاعاتی هر شاخص در محیط نرم افزاری ArcGIS تهیه گردید. پس از آن با تلفیق لایه ها و محاسبه میانگین هندسی معیارها نقشه شدت بیابان زایی منطقه مورد مطالعه به دست آمد. با توجه به دو معیار انتخاب شده، نقشه نهایی بیابان زایی منطقه نشان دهنده شدت متوسط بیابان زایی است. معیار خاک با ارزش عددی 21/2 در کلاس متوسط و معیار آب با ارزش عددی 46/1 در کلاس کم و ناچیز قرار گرفتند. در میان شاخص های مورد مطالعه، شاخص عمق خاک بیشترین تاثیر و شاخص های SAR [نسبت جذب سدیم] و Cl کلر آب کمترین تاثیر را در بیابان زایی منطقه دارند. بر اساس ارزیابی های انجام شده، متوسط هندسی ارزش کمی شدت بیابان زایی برای کل منطقه بر اساس دو معیار مورد بررسی برابر 76/1 تعیین شده است که بر اساس طبقه بندی کلاس شدت بیابان زایی برای کل منطقه متوسط برآورد شده است.