بررسی نتایج استئوتومی باز پروگزیمال تیبیا در بیماران مبتلا به دفورمیتی واروس

استئوتومی گوه باز یکی از مهم ترین درمان ها در درمان دفورمیتی تیبیا است که به منظور اصلاح واروس و بهبود علایم و نشانه های بیماران صورت می گیرد. هدف از مطالعه حاضر بررسی نتایج عمل استئوتومی در بیماران با دفورمیتی واروس است.
این مطالعه به صورت یک مطالعه گذشته نگر برروی نتایج عمل 29 بیمار که در فاصله زمانی سال های 83 تا 89 تحت عمل جراحی عمل استئوتومی پروگزیمال تیبیا قرار گرفته اند انجام شد. معیارهای ورود به مطالعه شامل سن کم تر از 60 سال، فعالیت فیزیکی زیاد همراه با دفورمیتی واروس و درگیری کمپارتمان داخلی زانو بود. بیماران با وزن زیاد، مبتلایان به درد پاتلوفمورال، سیگاری بودن، آسیب کمپارتمان خارجی، دفورمیتی بیش تر از 20 درجه، محدودیت اکستنشن و دامنه حرکت کم تر از 90 درجه از مطالعه حذف شدند.
14 نفر از بیماران زن بودند. سن تمام بیماران کم تر از 50 سال بود (88/10±64/27). مدت زمان پی گیری بیماران 7-2 سال (7/1±33/4) بود. میزان درد در همه بیماران کاهش یافته بود. در تمام بیماران گرافت استخوانی اتولوگ (Autologus) استفاده شده در 15 زانو از گچ گیری (5/41%) و بقیه از T.Buttress plate جهت Fixation شکستگی استفاده شد. به طورکلی اندکس IKDC و Modified Larson در هر دو گروه واروس اولیه و ثانویه نسبت به قبل از عمل جراحی افزایش پیدا کرده بود ولی تفاوت معنی داری بین گروه ها نبود (05/0P>).
استئوتومی به روش گوه باز می تواند باعث نتایج رضایت بخشی در یافته های کلینیکال بیماران مبتلا به استئوآرتریت دژنراتیو اولیه کمپارتمان داخلی زانو گردد. این روش هم چنین باعث اصلاح دفورمیتی و بهبود علایم رادیولوژیک در بیماران می شود.