بررسی فراوانی انتروکوک و استافیلوکوک های مقاوم به ونکومایسین جدا شده از عفونت های ادراری

عفونت ادراری ناشی از استافیلوکوک اورئوس مقاوم به متی سیلین در حال افزایش در دنیا است. هدف از این تحقیق تعیین حساسیت باکتری های گرم مثبت به ویژه استافیلوکوک اورئوس جدا شده از عفونت ادراری مقاوم به متی سیلین نسبت به ونکومایسین و سایر آنتی بیوتیک ها بود.
این مطالعه از نوع توصیفی و طی مدت هشت ماه در بیمارستان امام خمینی (ره) بر روی 300 بیمار مبتلا به Urinary Tract Infections (UTI) با کوکسی های گرم مثبت انجام شد. تمامی ایزوله ها با روش های بیوشیمیایی تعیین هویت و سپس برای تعیین حساسیت ایزوله ها نسبت به آنتی بیوتیک ها از روش کربی بوئر (Kirby-Bauer)، استفاده شد.
در بین کوکسی های گرم مثبت مولد عفونت ادراری استافیلوکوک ساپروفیتیکوس با 7/37% بیش ترین و بعد از آن استرپتوکوک با 3/22%، استافیلوکوک اپیدرمیدیس با 22% و استافیلوکوک اورئوس با 18% در مراحل بعدی قرار داشتند. استافیلوکوک های جدا شده از ادرار بیماران در مجموع نسبت به وانکومایسین (100%) به طور کامل حساس بوده و نسبت به آنتی بیوتیک های سیپروفلوکساسین (2/89%)، ریفامپین (6/87%)، آمیکاسین (8/71%) بیش ترین حساسیت را نشان دادند، در صورتی که نسبت به پنی سیلین و آموکسی سیلین (100%) به طور کامل مقاوم بودند. هم چنین استرپتوکوک جدا شده از ادرار بیماران بیش ترین حساسیت را به وانکومایسین با (1/85%) و بیش ترین مقاومت را به پنی سیلین (1/79%) نشان دادند.
ونکومایسین آنتی بیوتیک مناسب برای عفونت های ناشی از استافیلوکوک ها می باشد. اگرچه 6% مقاومت برای انتروکوک ها می تواند زنگ خطری در مصرف این آنتی بیوتیک برای سایر باکتری های گرم مثبت باشد.