عوامل تسهیل گر و بازدارنده مشارکت اجتماعی ساکنین منطقه دو تهران در ارتقای سلامت

مشارکت اجتماعی یکی از مولفه های اساسی برای ارتقای سلامت و توسعه پایدار جوامع به حساب می آید.
مطالعه به منظور تبیین عوامل تسهیل گر و بازدارنده مشارکت اجتماعی شهروندان تهرانی در ارتقای سلامت انجام شد.
این مطالعه کیفی با رویکرد تحلیل محتوایی در سال 1389در منطقه دو شهر تهران اجرا شد. جمع آوری داده ها از طریق مصاحبه عمیق نیمه ساختارمند و بحث گروهی متمرکز با شرکت 35 نفر از شاغلین سازمان های دولتی و مردم نهاد که در حوزه ارتقای سلامت و رفاه جامعه تلاش می کردند و همچنین چند نفر از ساکنین محله ستارخان انجام شد. داده ها به وسیله رویکرد تحلیل محتوای درونی تحلیل شدند.
براساس تحلیل کیفی داده ها 337 کد در 4 طبقه اصلی «ویژگی های فردی مشارکت جویان»، «ویژگی های فردی مسوولین و کارکنان سازمان ها»، «زمینه های وقوع مشارکت» و «سیاست ها و عملکرد سازمان ها» استخراج شد. این طبقه ها عوامل مرتبط با مشارکت اجتماعی در ارتقای سلامت را در بر داشت.
با ایجاد و توسعه فرهنگ مشارکت اجتماعی از بستر خانواده ها تا مدارس و جامعه، آموزش موثر و ارتقای آگاهی عمومی، تربیت افراد مشارکت جو و مشارکت طلب، ایجاد ساختار و سازمان هایی که با برنامه ریزی و سیاست گذاری زمینه مشارکت اجتماعی را تسهیل کنند، می توان سبب مشارکت اجتماعی در ارتقای سلامت شد.