فراوانی آلودگی انگل های روده ای در مراجعه کنندگان به مراکز درمانی مناطق مرکزی استان مازندران (1388-1389)

با توجه به اهمیت ژیاردیازیس به ویژه در استان مازندران، مطالعه حاضر با هدف بررسی میزان شیوع عفونت های انگلی در نمونه های مدفوع ساکنین مناطق مختلف مرکزی استان مازندران به ویژه بر حسب فصول مختلف سال انجام شد.
مطالعه حاضر به روش توصیفی، با نمونه گیری تصادفی از نمونه های مدفوع مراجعین به مراکز مختلف درمانی مناطق مر کزی استان مازندران از 1388 تا 1389 انجام شد. نمونه های جمع آوری شده از لحاظ انگل شناسی با روش های مستقیم و فرمالین- اتر مورد آزمایش قرار گرفت.اطلاعات بدست آمده با آزمون آماری کای دو مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
از مجموع 4223 نمونه مدفوع انسانی مورد بررسی 756 نفر (9/17%) مبتلا به حداقل یک نوع انگل بودند. بیشترین میزان آلودگی به بلاستوسیستیس هومینیس 1/8 درصد، ژیاردیا لامبلیا 4/6 درصد و استرونژیلوئیدس استرکورالیس 4/1درصد بود. میزان آلودگی در مناطق روستایی (1/6%)، مناطق شهری (9/5%) و کوهستانی (9/5%) می باشد. بیشترین میزان شیوع به آلودگی انگلی درمناطق شهری در فصل تابستان (4/39%)، درمناطق روستایی در بهار (32%) و مناطق کوهستانی در پاییز (28%) بوده است. از لحاظ آماری اختلافی معنی دارای در میزان آلودگی به انگل های روده ای بین مناطق انتشار آلودگی انگلی و در فصول مختلف مشاهده نشد (P>0.5).
با توجه به شیوع عفونت های انگلی روده ای در منطقه مرکزی استان مازندران تشخیص و درمان مبتلایان، ارتقا؛ سطح بهداشت عمومی می تواند درپیشگیری و کنترل این عفونت ها موثر می باشد.