شیوع درماتیت سرکری در شالیکاران نواحی مرکزی استان مازندران

درماتیت سرکری یا خارش شناگران نوعی ضایعه پوستی ناشی از ازدیاد حساسیت، همراه با خارش است، که در اثر نفوذ سرکر(مرحله لاروی) انگل شیستوزومای حیوانی نظیر شیستوزومای پرندگان و نشخوارکنندگان خصوصا جنس تریکوبیلارزیا در پوست ایجاد می شود. با توجه به وجود هر دو میزبان واسط و نهایی این انگل در شمال کشور، این مطالعه به منظور تعیین شیوع درماتیت سرکری در شالیکاران نواحی مرکزی استان مازندران انجام گرفت.

برای انجام این مطالعه توصیفی – مقطعی، با مراجعه به زیستگاه پرندگان مهاجر آبزی در روستاهای توابع شهرستان های ساری، بابل، قائمشهر و سوادکوه، دست و پای650 شالیکار از مناطق مذکور از نظر بالینی به منظور شناسایی موارد بیماری مورد معاینه قرار گرفت. همچنین علائم و شکایات بیماران در پرسشنامه ثبت شد.

در مجموع 5/77 درصد از افراد که به طور دائم در تماس با آب بودند به درماتیت سرکری مبتلا بودند. تمامی مبتلا یان مذکر بوده و اغلب آنها افراد بومی بودند.

شیوع بالای درماتیت سرکری در شالیکاران این مناطق، این بیماری را به عنوان یک معضل بهداشتی تبدیل نموده و همچنین مطرح کننده بازپدیدی بیماری در نواحی تحت بررسی می باشد. لذا می توان با افزایش آگاهی شالیکاران و ارائه راهکارهای مناسب برای پیشگیری وکنترل بیماری و همچنین بهسازی مناطق آلوده سبب ارتقا وضعیت بهداشتی منطقه شد.