خشونت های محیط کار علیه پرستاران شاغل بیمارستان های آموزشی خرم آباد و رفتارهای مقابله ای آن ها در وقایع خشونت آمیز

خشونت محیط کار به عنوان یک معضل بهداشتی در حرفه پرستاری مطرح است. این پژوهش با هدف تعیین میزان مواجهه پرستاران با انواع خشونت ها و واکنش های مقابله ای آن ها در وقایع خشونت آمیز انجام شده است.

این پژوهش یک مطالعه توصیفی مقطعی بود که کلیه پرستاران شاغل در بیمارستان های آموزشی شهر خرم آباد در سال 1390 به روش سرشماری وارد مطالعه شدند. پرسشنامه استفاده شده در پژوهش شامل سوالاتی در رابطه با مشخصات فردی، شغلی، شیوع چهار نوع خشونت شغلی (فیزیکی، کلامی، نژادی و جنسی)، واکنش های مقابله ای پرستاران و عوامل مستعد کننده خشونت محل کار بود. داده ها پس از جمع آوری با استفاده از نرم افزار SPSS16 و آمار توصیفی میانگین، فراوانی مطلق و نسبی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.

نتایج نشان داد بیشترین نوع خشونت اعمال شده علیه پرستاران خشونت کلامی بود که به ترتیب از جانب بیماران یا همراهان آن ها (5/78%)، مسئول مافوق(2/46%) و همکاران درمانی(1/43%) اعمال شده بود و کمترین میزان خشونت از نوع جنسیتی بود. موثرترین واکنش مقابله ای فراخواندن نگهبانی بود و بسیاری از واکنش های مقابله ای استفاده شده توسط پرستاران بی تاثیر یا کم تاثیر بود.

یافته ها نشان دهنده شیوع بالای خشونت علیه پرستاران و استفاده پرستاران از واکنش های مقابله ای ناموثر بود. لذا توسعه برنامه های آموزشی با هدف توانمندسازی پرستاران در مدیریت وقایع خشونت آمیز ضروری است.